[این نوشته رو اولین بار در 27 اسفند پارسال در وبلاگ قبلم منتشر کرده بودم]
خیلی وقت بود ننوشته بودم اینجا. دلیلش هم زیاده! مریض بودم، کم حوصله بودم، عصبی بودم، کار زیاد داشتم و به هیچ کدوم نرسیده بودم! و کلی دلیل دیگه...البته هیچ کدوم توجیه مناسبی نیستن، فقط دلیلن...دلیل!
جهانگردی و ماجراجویی از قدیم یکی از آرزوهای انسان بوده، مثل پرواز! البته چند قرن طول نمیکشه تا انسان بتونه این آرزوشو عملی کنه. جهانگردها رو با کشفیات‌شون تو تاریخ میشناسن، مثل کریستف کلمب یا مارکوپولو؛ اما تو سالهای اخیر انگار دیگه جایی واسه کشف کردن نمونده. الان دیگه جهانگردها متوسل شدن به تکنولوژی و البته وبلاگ نویسی! ابزار قویشون هم اینستاگرامه!
مدتیه تو اینستاگرام صفحات ایرانی‌های جهانگرد رو دنبال میکنم. انصافا هم باید بگم لذت میبرم از خوندن مطالبشون! حتی بیشتر از عکسهای جالب و رنگارنگی که میذارن، از خوندن نوشته‌هاشون لذت میبرم. نوشته‌هایی که تمام جزئیات رو توضیح میدن.
این نوشته‌ها اکثرا کوتاه و در حد دو سه جمله در استوری‌هاست و خیلی کمتر در پست‌های اینستاگرام میشه پیداشون کرد اما نکته‌ای که این جهانگردها موقع نوشتن شدیدا بهش توجه میکنن اشاره به جزئیاتیه که برای مخاطب جالبه. مثلا نوع پوشش مردها و زن‌ها یا نوع غذاهایی که ممکنه تو اون منطقه پیدا بشه یا برخی آداب و رسوم خاص مردمان منطقه‌ای که دارن سیاحتش میکنن! شاید اینها در نظر اول خیلی جالب به نظر نیاد ولی برای کسانی که حداقل سفر به یه منطقه کاملا متفاوت با مردمانی متفاوت رو تجربه کردن، اولین سوالاتی که پیش میاد در چارچوب همین مطالب هست.
نکته مهم‌تر اینه خیلی از این جهانگردها دختران ایرانی هستند. در جامعه نسبتا سنتی ما اینکه یه دختر تک و تنها برای خودش جهانگردی بکنه خیلی راحت الهضم نیست. وقتی تو جامعه خودمون خیلی از دخترها و حتی زن‌ها مورد انواع محدودیتها و آزارهای مختلف از سمت مردان هستن، نمیتونیم قبول کنیم که دخترهامون اونور دنیا راحت‌تر از جامعه خودشون، آزادانه برای خودشون مسافرت کنن! میدونم فکرم کاملا غلطه ولی چه میشه کرد؟ منم محصول همین جامعه و بزرگ شده‌ی همین اجتماعم!
هدی رستمی با آیدی @hodarostami (عکس بالا) اولین جهانگردی بود که در اینستاگرام پیداش کردم. هدی تو امریکای جنوبی داره سیاحت میکنه و فعلا رسیده به بولیوی. البته قبل از این پرو و اکوادور رو هم گشته! هدی که ظاهرا ساکن سوئد هست، غیر از سفر، عکاسی هم میکنه. مجموعه عکسهای "شهر ممنوعه" کاری فوق العاده از هدی بود.
یه گروه دو نفره هم هستن که دارن امریکای جنوبی و آمازون رو کندوکاو میکنن. ددی و جی (@backpackers.ir) دو تا کارمند مثه همه کارمندای معمولی این مملکت بودن که هوای سفر به سرشون میزنه و شغلشون رو ول میکنن و میفتن توی جاده! دو نفری دارن طول رودخونه آمازون رو طی میکنن و هرجا رو رودخونه ببرتشون میرن! از تجربیات مختلفشون هم مینویسن!
ملیکا بکایی با آیدی @melliiic (عکس پایین) دختر دیگه‌ای از تهران که فقط 20 سالشه و اونهم بیشتر از دوماهه تو امریکای جنوبی داره ماجراجویی میکنه. ملیکا در طول سفر کار داوطلبانه هم میکنه. مثلا از بچه‌های یه زوج امریکایی مراقبت میکنه و گاهی هم آموزش به زبان انگلیسی بهشون میده. ملیکا که بخاطر یه اشتباه نتونست ویزای برزیل رو بگیره حالا داره آماده میشه تا اکوادور رو ترک کنه ولی تا الان نفهمیدم مقصدش کجاست!
محمدحسین محمودزاده با اکانت @2charkheran (عکس اول) فعلا ژاپن رو با دوچرخه‌اش داره طی میکنه. محمدحسین که عکاس هم هست عکسهای فوق العاده محشری در طول سفرش از سوژه‌های مختلف میندازه که حیفه از دست بدین. از آفریقا تا سیبری جاهایی بودن که محمدحسین با دوچرخه طی کرده و کلی هم عکس قشنگ خلق کرده!
مونسا عزیزی با آیدی @moonsa.aziz هم یکی دیگه از دخترای جهانگردمونه. مونسا که الان تایلنده قبلا ایرانگردی هم کرده. جالبتر اینکه مونسا کارمند هم هست! یعنی همراه با مشکلات شاغل بودن، سفر هم میکنه!
حماد نظری (@hemad.nazari) مثل اکثر جهانگردها عکاس هم هست. حماد اصالتا گیلانی هست و با لهجه شیرینش استوری‌های اینستاگرامش رو شیرین‌تر هم میکنه. حماد الان تو هند هست و ظاهرا داره میره سمت نپال! حماد عکاس خیلی خوبی هم هست، عکسهاشو میتونید تو سایتش ببینید. آدرس سایتش تو بیوی اینستاگرامش هست.
و اما مریم سمیعی (@mariamsamiei) که من از خیلی وقت پیش فالو کرده بودمش. مریم برعکس جهانگردایی که بالا معرفی کردم سفرهاش کم هزینه نیست اما خیلی جاهای خوب و دیدنی سفر میکنه. قونیه و استانبول رو با عکسهای فوق‌العادش و کپشن‌های بی‌نظیری که برای عکساش مینویسه باید دوباره گشت! مریم یه نوع سیاحت خاص خودش داره که در آرامگاه‌های شهرهایی که بهشون سفر میکنه به خانه ابدی افراد مشهور سر میزنه. حس و حالش رو تو اون لحظات با هشتگ #آرامستان_نگاری تو اینستاگرام منتشر کرده. از موارد مورد علاقه من همین مطالبش با هشتگ آرامستان نگاری هست! مریم برای نوروز قراره کوبا رو بگرده و با بدجنسی بجای سیگار برگ بعنوان سوغاتی گفته عکسای خوشگل از سیگار برگ براتون میذارم! :))
به تک‌تک افرادی که معرفی کردم حسودیم میشه! پرسیدن هم نداره چرا. چون اینا علاوه بر سفرهای هیجان‌انگیز و ماجراجویانه‌ای که دارن، هنر عکاسی و هنر نوشتنی هم دارن که انصافا باید بهشون دست‌مریزاد گفت. آشنایی با آدمای جدید یه گوشه دیگه از هیجان سفرهای مهیج‌شون هست که ماجراهاشون رو خیلی جذابتر میکنه. اما میخوام اعتراف کنم که جدا از هیجانی که از دیدن عکساشون میگیرم یه انرژی مثبتِ خاصی هم بهم میدن، یجور اعتماد به نفس که منم میتونم یکی مثه خودشون باشم! شاید یه روز منم مثه اینا زدم به جاده و یه جهانگرد شدم واسه خودم!
ناصر خسرو جهانگرد معروف ایرانی میگه: شوریدگان همواره در سفر هستند و چون خواسته خویش یافتند همانجا کاشانه‌ای بسازند، و چون دلتنگ شوند به دیار آغازین خویش باز گردند.
