نیوبای وای، استاد روانشناسی دانشگاه نیویورک و نویسنده‌ی کتاب "بحران ارتباط در پسران¹" است. او در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ در مقطع دکتری، در زمینه‌ی مشاره‌ی دانشگاه هاروارد مشغول بکار بود، او متوجه شد که اغلب پسران در جلسات درمانی می‌گفتند که ای کاش دوستی‌های بهتری داشتند.
نیوبای وای با بیش از هزار پسر مصاحبه کرده‌است، یکی از پسران در کتاب او می‌گوید: "من احساس تنهایی و افسردگی می‌کنم، زیرا کسی را ندارم که با او بیرون بروم، با او حرف بزنم یا راز‌هایم را به او بگویم؛ من سعی کرده‌ام کسی را پیدا کنم، اما می‌دانید این کار آنقدرها هم ساده نیست"
در حالی که سال‌های نوجوانی همیشه زمانی برای رشد انتقادی² و توسعه‌ی احساسات³ بوده‌است، اکنون به نظر می‌رسد نوجوانان، به ویژه پسران، بیش از هر زمان دیگری در حال دست و پا زدن هستند. یک مطالعه نشان داد میزان افسردگی بین نوجوانان بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷، ۵۲ درصد افزایش یافته‌است⁴ و در سال ۲۰۱۹، ۷۰ درصد از نوجوانان اضطراب و افسردگی را به عنوان مشکلات اصلی خود گزارش کرده‌اند⁵. به ویژه در مورد پسران، از سال ۲۰۰۰ افزایش خودکشی در میان نوجوانان مشاهده شده‌است⁶ و پسران نوجوان با نرخی حدود سه تا چهار برابر دختران خودکشی می‌کنند.⁷
در فرهنگ مردستیز، پسران از کودکی مجبور می‌شوند احساسات خود را دفن کنند و ظاهر سختی را ارائه دهند. کارشناسان می‌گویند این پویایی اجتماعی پیامدهای طولانی مدت برای سلامت روان پسران دارد.
روان‌پزشکان و مربیان به افزایش فشارها برای موفقیت در مدرسه و تکیه روزافزون امور زندگی بر فناوری اشاره می‌کنند که می تواند باعث احساس انزوا و آسیب پذیری در کودکان شود⁸، وضعیتی که اکنون در پاندمی کرونا تشدید شده است⁹. به گفته کارشناسان ، پسران می‌توانند بیشتر از دختران آسیب ببینند زیرا ابزارهای کمتری برای مقابله با عوامل استرس‌زا دارند و با احتمال کمتری کمک‌های مورد نیاز خود را دریافت می‌کنند¹⁰، و بدین گونه پسران بیشتر مستعد روی آوردن به شیوه‌های ناسالم و خودبیگانگی هستند.
کلیشه‌ها مانع از شناسایی نیازها و تواناهای پسران می‌شوند. اما همچنان امید وجود دارد. مدارسی که با تابو‌های سلامت روان مقابله می‌کنند تا فرصتی برای ایجاد پیوند میان پسران و از بین بردن کلیشه‌های جنسیتی ایجاد شود، می‌توانند بسیار برای پسران مفید باشند.
بسیاری از پسران، درباره‌ی صحبت کردن از احساسات و عواطف خود با محدودیت رو به رو هستند، زیرا هنجارهای مردستیز اجتماع قادر به پاسخگویی صحیح به نیازهای پسران و مردان نیست. این فشارها از سنین ابتدایی به پسران تحمیل می‌شود و پسران از توانایی خودآگاهی محروم می‌گردند. در نتیجه به هنگام رویارویی با مسائل زندگی، نمی‌توانند از بزرگسالان یا همسالان خود کمکی دریافت کنند.
گاهی اوقات، حتی زمانی که پسران می‌توانند به خودآگاهی لازم برسند و متوجه نقص‌های فرهنگ مردستیز شوند، بازهم احساسات خود را در جهت همرنگی با این فرهنگ پنهان می‌سازند. و این می‌تواند عوارض جدی بر سلامت روان آنان داشته باشد، زیرا اگر انسان انرژی خود را صرف تظاهر به چیزی بکند که نیست، در معرض اضطراب و افسردگی قرار می‌گیرد.
بسیاری از مردم به اشتباه فکر می‌کنند که صحبت درباره‌ی مشکلات روانی، شرم‌آور است و اوضاع را بدتر می‌کند، اما واقعا چنین نیست. برای اینکه به پسران کمک کنیم تا بتوانند احساسات خود را در یک مسیر سازنده پردازش کنند، باید از صحبت درباره‌ی مسائل روان تابوشکنی کنیم؛ بنابراین پسران می‌توانند کمی راحت‌تر درباره‌ی این موضوعات صحبت نمایند. برای مثال یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۰ نشان داد که ۸۱ درصد نوجوانان مسائل روان را بسیار مهم می‌دانند و ۷۹ درصد می‌گفتند بسیار بهتر بود اگر در مدرسه‌شان از این مسائل صحبت می‌شد¹¹. برای پرداختن به این موضوعات می‌توان در مدراس انجمن‌های سلامت روان تشکیل داد، یا روزی به نام سلامت روان در مدارس اجرا شود که معلمان درباره‌ی این موضوعات صحبت کنند.
کارشناسان می‌گویند وقتی پسران نتوانند احساسات خود را به شیوه‌ای سالم بیان کنند، ممکن است افسرده شوند یا با عصبانیت و خشونت رفتار کنند.
پسران مستعد هستند که مشکلات خود را با عصبانیت، طغیان و یا حتی خشونت بروز دهند. داده‌ها نشان می‌دهد که پسرها دو برابر دختران درگیر دعوا‌های فیزیکی می شوند. در اغلب اوقات بجای ریشه‌یابی این مسائل، پسران را مورد تنبیه بدنی در مدارس قرار می‌دهند¹² و همچنین والدین نسبت به پسران سوگیری پیدا می‌کنند و بی‌انصاف‌تر می‌شوند¹³. این اوضاع برای پسران رنگین پوست وخیم‌تر نیز هست.¹⁴
فیلیس فاگل، نویسنده‌ی کتاب "دوره‌ی راهنمایی مهم است" توضیح می‌دهد: چون پسران برای ابراز احساسات خود آزاد نیستند، رفتار آنها تبدیل به ابزار ارتباطی‌شان می‌شود. او می‌گوید وقتی پسران مرتکب بدرفتاری می‌شوند نباید مسئله را شخصی‌سازی کنیم و شخصیت آن پسر را هدف قرار دهیم بلکه رفتار او را نقد کنیم. یعنی بجای آنکه بگویم "چه پسر بدی هستی" بگوییم "رفتارت خوب نبوده است".
پسران ممکن است برای ارتباط با درمان‌گران بی‌میل باشند، اما یکی از راه‌هایی که می‌توان برای توانمندسازی عاطفی پسران بکار برد این است که گروه‌های حمایتی در مدرسه تشکیل داد، تحقیقات نشان می‌دهد چنین رویکردی اثربخش خواهد بود¹⁵. اینگونه پسران می‌توانند از علایق مشترک، مشکلات و فشارها با یکدیگر صحبت کنند.
چنین گروهی لازم نیست حتماً یک تراپیست و هدایت‌گر داشته باشد، یا حتی نیازی نیست که فقط به صورت «نشستن و صحبت‌کردن» اجرا شود، بلکه بسیاری از فعالیت‌ها مانند پیاده‌روی یا کوه‌نوردی گروهی را شامل می‌شود.
گروینوال، روانشناس مستقر در نیوجرسی، متخصص ورزش و نوجوانان، می‌گوید وقتی مربیان و بازیکنان دبیرستان را آموزش می‌دهد، درس های بالینی در مورد احساسات را در هم می‌آمیزد. او می‌گوید وقتی پسرها روی نقاط قوت و مهارت‌های خاص مانند همکاری و ارتباطات تمرکز می‌کنند، بیشتر پذیرا هستند. تکنیک‌هایی که او با ورزشکاران خود استفاده می‌کند، مانند تنفس عمیق، به ویژه در مورد پسرهایی که در مدرسه با استرس و اضطراب روبرو هستند خوب کار می‌کند.
اندرو راینر، نویسنده کتابِ "پسرهای بهتر، مردان بهتر: مردانگی جدید که شجاعت بیشتر و تاب آوری احساسی را ایجاد می‌کند" می‌گوید حتی با وجود فرصت هایی برای برقراری ارتباط، گاهی اوقات برای پسران سخت است که از نظر احساسی آسیب‌پذیری خود را نشان دهند. رینر توضیح داد در حالی که پسران ممکن است با ضربه زدن به شانه‌های یکدیگر در طول رویدادهای ورزشی یا انجام بازی های ویدئویی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، اما این شیوه‌ها می‌تواند یک حواس پرتی از ارتباط معنی دار باشد.
وقتی پسرها بزرگتر می‌شوند، تمایل طبیعی آنها برای ارتباط توسط نیروهای فرهنگی سرکوب می‌شود. ایجاد فرهنگ مدرسه با همدلی می‌تواند به پسران در یادگیریِ گوش دادن به دیگران و اشتراک گذاری کمک کند، ایندو مهارت‌هایی هستند که برای ایجاد روابط تنگاتنگ نیازشان داریم. از جمله این اقدامات می‌توان به “The Listening Project” اشاره کرد، پروژه‌ای که به دانش‌آموزان راهنمایی کمک می‌کند نهال‌های دوستی و رفاقت بنشانند.¹⁶
جان کلی، روانشناس مدرسه در دبیرستان Commack در نیویورک با چنین رویکردی موافق است، او می‌گوید می‌توان با تبلیغ دوستی میان پسران، موانعِ سرکوب‌کننده‌ی احساسات را از میان برداشت.
روابطی که شما با دانش‌آموزان ایجاد می‌کنید برای غلبه بر انگ‌های اجتماعی که مردان تحربه می‌کنند کمک کننده است، با آموزش اینکه کمک گرفتن اشکالی ندارد و ما همیشه آماده‌ی کمک هستیم، می‌توان به پسران کمک کرد تا بر موانع بیان خود و ارتباط با دیگران غلبه کنند.
sources:
1: deep secrets: boys’ friendships and the crisis of connection
2: The Teenage Brain: Self Control (BJ Casey and Kristina Caudle)
3: The neurobiology of the emotional adolescent: From the inside out (Amanda E. Guyer, Jennifer S. Silk, and Eric E. Nelson)
4: Age, Period, and Cohort Trends in Mood Disorder Indicators and Suicide Related Outcomes in a Nationally Representative Dataset, 2005–2017
5: Most U.S. Teens See Anxiety and Depression as a Major Problem Among Their Peers
6: Suicide Rates Among Adolescents and Young Adults in the United States, 2000-2017
7:Teens and suicide
8: Association between screen time and depression among US adults
9: Kids' mental health can struggle during online school
10: Adolescent and Young Adult Male Mental Health: Transforming System Failures Into Proactive Models of Engagement
11: New Survey Finds 7 in 10 Teens Are Struggling with Mental Health
12: Gender Differences in Corporal Punishment, Academic Self‐Efficacy and Drop‐Out in Secondary School Students
13: Boys Bear the Brunt of School Discipline
14: A New Report Shows School Discipline Is Meted Out Unequally According to Race, Gender, and Ability
15: School-based support groups for traumatized students
16: The Listening Project
