در طول این دو هفته ارتباط نه کوچکترین رفتار ناخوشایندی نشان داده، نه جمله‌ای که با آن موافق نباشم گفته، ولی چرا هر بار به سختی خودم را مجبور به دیدار می‌کنم؟ چرا خسته و عصبی به خانه برمی‌گردم؟ چرا هر بار برای برگشتن به خانه لحظه شماری می‌کنم؟ خنده‌هایم مصنوعی است، هیچ کششی وجود ندارد.
