این یک پست کوتاهه که هم خوندنش آسونه و هم نخوندنش
اما گاهی چیز های ساده اثرات حماسی و بزرگی رو خلق میکنن
جایی خوندم که میگفت عشق یه جور تبعیضه که تو برای فرق خاصی در نظر میگیری که اون فرد رو نسبت به افراد یا چیز های دیگه بیشتر دوست داشته باشی
جدا از درست یا غلط بودن حرفش درواقع همین عشق و احساساتن که آدمی رو وادار به حرکت میکنن
تو به سمت مقصدی حرکت میکنی چون احساس میکنی اون بهتره تو میری آب میخوری چون احساس میکنی زنده بودن بهتره
(پس بیاید این خرافات رو کنار بزاریم که احساسات آدم رو نابود میکنه و یک آدم صرفا بی احساس رو خفن‌جلوه ندیم)
قابل توجه اونایی که برای خفن نشون دادن خودشون میگن من هیچ احساسی ندارم :)
ناراحت نشو رفیق منم اینطوری بودم برا همین هم درکت میکنم
در واقع انسان بدون احساسات تبدیل به یک‌گونی سیب‌زمینی میشه که یک گوشه مبل لم‌میده و هیچ‌کاری انجام نمیده چون احساسی نسبت به هیچی نداره
اثبات علمی این‌حرفم مال اون سال هایی هست که نوعی جراحی به اسم لوبوتومی انجام میشد برای افرادی که به افسردگی خیلی شدید داشتن
به طوری که فرد تمام احساسات و علایق خودشو از دست میداد و بعد می‌فهمیدن که دیگه اون فرد هیچ علاقه ای به هیچ چیزی نداره و صرفا تبدیل به یک بدن متحرک میشد
