نامه شماره سی و هفت:
امروز باز هم به گره های ذهنی خودت فکر کردی. سوالاتی که ذهن تو با نوشتن برایشان جواب های شگفت انگیزی می یابد. سوالاتی که سالهای سال نگشوده مانده بودند، الان پاسخ می گیرند. برای همین است که نوشتن و تایپ کردن را دوست داری. فقط وقتی که ذهن مجبور است به دلیل نوشتن تفکر را کُند و آهسته کند این جواب ها ظاهر می شوند. به گمانم ذهن تو خیلی چموش تر از ذهن دیگران باید باشد . سرعت گذر فکر هایت در حد صاعقه است. هر لحظه فکر جدیدی می آید و نمی گذارد فکر قبلی یا سوال قبلی به جایی برسد. سر تو مثل یک دیگ بزرگ است که فکرها توی آن می جوشند و بالا و پایین می پرند.
سی و هفت نامه به خودم نوشتم که در آدرس زیر موجود است . اگر علاقمند بودید بقیه نامه های را بخوانید میزبان شما هستم. این عبارت را جستجو کنید : «از امروز تا ته زندگی»
