سال های سال است که شرکت های تولید نرم افزار از کمبود نیروی انسانی شاکی هستند. این شکایت چندان هم نادرست نیست. کافی است فقط یک بار در جستجوی یک مهندس نرم افزار، چه جونیور چه سنیور بوده باشید تا بفمهید تعداد رزومه های دریافتی چه به درد بخورها و چه به درد نخورها چقدر کم است. اما بخش گیج کننده ماجرا این است که انگار شرکت ها هم جدیت کافی در جذب نیروی انسانی مورد نیازشان ندارند.
آنها (نه همه) نه تنها علاقه ای به معرفی خودشان به بازار کار و تلاش برای تربیت نیروی ماهر ندارند، بلکه در بررسی به موقع رزومه ها و برقراری تماس اولیه هم منفعل هستند. به تصویر زیر که از پروفایل یک کارجو در جابینجا برداشته شده نگاه کنید.
از ۲۴ شهریور ۱۳۹۹ تا ۷ فروردین ۱۴۰۰ برای ۱۴ موقیت شغلی ارسال رزومه شده. اما تا امروز که ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ است فقط یک مورد به جواب قطعی رسیده. ۹ مورد هنوز در انتظار تعیین وضعیت هستند و ۴ مورد هنوز توسط کارفرما مشاهده هم نشده! آنها که با پنل کارفرمایی جابینجا کار کرده اند می دانند که رزومه ها پس از ورود در حالت «در انتظار مشاهده کارفرما» قرار می گیرد. وقتی که کارفرما اولین بار رزومه یا درخواست کار را مشاهده کرد، درخواست در حالت «در انتظار تعیین وضعیت» قرار می گیرد. از اینجا به بعد کارفرما می تواند رزومه را رد کند یا دعوت به مصاحبه کند. به طور خلاصه این که درخواست در حالت «در انتظار تعیین وضعیت» یعنی این که هنوز تصمیمی برای آن درخواست کار گرفته نشده. یا این که در بهترین حالت، درخواست کار از دید کارفرما رد شده ولی کارفرما اینقدر حال و حوصله نداشته که وضعیت آن را آپدیت کند.
حتی اگر معنی حالت «در انتظار تعیین وضعیت» را هم برابر رد شده بگیریم، باز هم عجیب است که چرا شرکت ها هیچ رغبتی برای یک تماس اولیه و یک بررسی مقدماتی ندارند. آیا بازار کار در ایران اینقدر رقابتی شده که بیشتر رزومه ها همان اول کار رد می شوند؟ از این هم که بگذریم، عدم مشاهده درخواست کار توسط کارفرما هیچ توجیهی ندارد جز این که یا با همان یکی دو رزومه اول به نیروی دلخواهشان رسیده اند یا این که آن آگهی کلا فیک است.
تحلیل شما چیست؟
