رُمان بختیاری

#پارت_اول
#یک

ماشینه پارک کردم.دلوم نیخاست پیاده اوم فضا تاریک و سکوت پارکینگ بم آرامش ایدا چه روز مزخرفی بی دیه حوصله خومم نارم.
بلاخره ز ماشین دل کندوم و پیاده اویم کلیده من قفل در چرخوندم
_اویدی دا
صدا دامه ک بعده چند ثانیه جلوم ظاهر وابی وا همه تلاشش بازم ترستوم نگرانیه من ریس بوینم که سعی ایکرد پشت لوخندس پنهونس کنه وقتی دی جواب نیدوم و زل زیدمه بس اگو:
_تا حلا کجه بیدی رودم؟ دی کم کم هی نگرانت ایوابیدیم.
بی حوصله بیم ولی دلم نیوی جوابسه ندم گوم:
_کارا اداری یکمی طول کشی
دام دستام گرید و گو:
_په موافقت کردن؟
با سر هایی گودم خوشحال اوی و گو:
_حتما خیلی گسنته بریم ک غذا مورد علاقته سیت راست کردم.دستمه ز دستاس کشیدم و گوم:
_ممنون سیرم.ایرم بخوسم.بیارم نکنین
بلافاصله رهدم من اتاقم ز نگاه ها ترحم آمیز اطرافیانم خوشم نیا.درسته ایخون بام همدردی کنن ولی بدتر اذیت ابوم.خواستم در اتاقه قفل کنم ولی دیم کلید نی حتما کار بومه شاید ترسن کار احمقانه ای انجام بدم.دستی و ریم کشیم و با بی حالی لباسامه در اوم پرت کردم ری تخت و دراز کشیم ب سقف خیره وابیم.
کی فکر ایکرد زندییم ایقد راحت عوض وابه؟
چقد راحت همه زندییم ز دست دام اما خومم بی تقصیر نبیم
وا یاداوری گذشته حرصی ز گوشه تیم ره واز کرد دست بردم پاکس کردم من ای مدت تنها کاری که انجام دام گریه کردن بی باور نیبو دو هفته پیش عروسیسو بی...
#ادامه_دارد...

@╔╦══• •✠•❀♥️❀•✠ • •══╦╗
@ASHEGHANEHBAKHTIARIY
╚╩══• •✠•❀♥️❀•✠ • •══╩╝
#رمان