دوران دبیرستان بعد از نماز ظهر و عصر رفتم کنار پیش نماز مسجد و ازش خواستم یه نکته آموزنده به من بگه
حرف عجیبی زد که الان دارم درکش می کنم
گفت دل انسان جای چیزهای خوبه، به هیچ عنوان چیزهای منفی و پلید به دلت راه نده
...
راست می گفت
دل آدم ها ظریف و پاکه
مثل وایت برد می مونه
ولی به مرور زمان اون قدر تیره و تارش می کنن که دیگه سیاه و تاریک میشه
حالا با تینر و بنزین هم بشوری مثل روز اول نمیشه که نمیشه
...
