لطفا به خودتان سخت نگیرید : خیلی عذاب آوره که خودمان را قربانی کنیم و فکر کنیم که ما مسئول تمام بدبختی های این جهان هستیم. گاهی اوقات فکر می کنیم که نکند لایه اوزون هم به خاطر ما سوراخ شده است.
ما حس می کنیم که فقر و گرسنگی جهان هم به خاطر ما است. دائما خودمان را مسئول مشکلات اطرافیانمان می دانیم.
سرزنش خود پاسخی متداول به داشتن یک تجربه آسیب زا است. این امر به‌ویژه زمانی صادق است که رویداد آسیب‌زا بدون تقصیر خودمان رخ می‌دهد. ما از رخ دادن این رویداد استقبال نکردیم و مطمئناً با وقوع آن موافق نبودیم.
اساساً آنچه مشخص است این است که ما انسان ها ظرفیت به ظاهر بی پایانی برای انتقاد از خود داریم. ما سعی می کنیم که همیشه انسان کامل و بدون نقص باشیم. احساس کم ارزشی، ناامنی و بی کفایتی ناشی از این طرز تفکر است.
واقعیت این است که همه ما تصمیمات بدی می گیریم که به خاطر آن رنج می بریم. بسیاری از اینها نتیجه عواملی هستند که خارج از کنترل ما هستند. به نظر می رسد یک باور رایج وجود دارد که ما می توانیم بر تمام وقایع زندگی کنترل داشته باشیم و بنابراین مسئول هر اتفاقی هستیم.
اشتباه کردن و شکست خوردن طبیعی است. باید خودمان را ببخشیم و خودمان را بپذیریم. این امر تا حد زیادی به پیشگیری یا کاهش احساس قربانی بودن و مقصر دانستن کمک می کند.
هیچ چیز و هیچ کسی در این کره خاکی کامل نیست. ولی برنده کسی است که نواقص خود را بپذیرد و به خود احترامی برسد. وقتی این احساس یعنی احترام گذاشتن به خود در وجود شما نهادینه شود. دیگر دائما خود را مقصر همه اتفاقات و رخدادهای ناخوشایند زندگیتان نمی دانید.
لطفا یک ذره به خودمان سخت نگیریم. آرام باشیم. نیازی نداریم که کامل باشیم. چه خبره مگه که انقدر بار سنگین و روی دوش خودمان می اندازیم.
یک ذره آرامش داشته باشیم و به خودمان سخت نگیریم. ما حق داریم و هیچ مشکلی ندارد که در حرف زدن در آن جمع و محفلی که هستیم، تپق بزنیم یا یک کلمه را اشتباه بگوییم. هیچ مشکلی ندارد.
هیچ دلیلی ندارد که حتما در یک مهمانی لباسی بپوشیم که مورد تایید دیگران باشیم و همه ما را تحسین کنند. اگر همیشه اسپرت می پوشیم اگر چادر سر می کنیم، اگر مانتو می پوشیم، اگر شلوار لی و تیشرت یا هر چیز دیگری می پوشیم، پس برای مهمانی هم همان و بپوشیم و تمام.
انقدر به خودمان سخت نگیریم که در آخر مطمئن باشیم زیر بار این حد از فشار نابود می شویم و زندگی خودمان را تباه می کنیم.
یک ذره آرام باشیم و سخت نگیریم ...
