یک نکتهای که بارها در جاهای مختلف باهاش روبرو شدم این است که انگار یک فرض پنهان وجود دارد: اگر همه چیزهایی را که دیگران دارند با هم جمع کنیم، خروجی حتماً بهتر از بقیه خواهد شد.
در حالی که بیشتر اوقات نتیجه برعکس است. مثلا احتمالا این موارد رو دیده باشید:
🔸واحد منابع انسانی میره آگهی های مختلف رو میبینه و ویژگی همه رو مینویسه داخل یک آگهی. خروجی تبدیل میشود به لیستی از تواناییهایی که یک تیم باید داشته باشه، نه یک فرد مشخص. یعنی یه آگهی که اصلا معلوم نیست قرار است چه کسی را هدف بگیره و استخدام کنه.
🔸در توسعه محصول یا هنگام نوشتن درخواست پروپوزال هم یک نفر میرود کل قابلیتهای همه سیستمهای موجود در بازار را جمع میکند و میگوید «ما همه اینها را داریم یا میخواهیم». نتیجهاش میشود محصولی نامشخص، پر از پیچیدگی، بدون هیچ ارزش متمایز که هیچ مسئله واقعی از کاربر را حل نمیکند.
🔸در سطح سیاستگذاری هم وقتی میخواهیم سند بنویسیم، سراغ تجربههای چین، آمریکا، عربستان، هلند و… میرویم و میگوییم همه بهترینهای همه را میخواهیم. اما خروجی، یک سند پرجزئیات و بیاولویت است که در نهایت هیچ مسألهای را حل نمیکند.
به نظرم جمع کردن اطلاعات مختلف نیازی به فهم عمیق مساله ندارد و عملا جمعکردن بهترینهای دیگران زحمتِ فکرکردن را هم حذف میکند. یعنی لازم نیست تصمیم بگیریم، انتخاب کنیم، اولویت بگذاریم یا بپرسیم «مشکل واقعی چیه؟» بلکه فقط باید کپی کنیم.
برای حل این مشکل چند راهکار ساده اما بسیار مهم به نظرم میرسه که به کارگیری اونها تا حد زیادی مشکل رو حل میکنه.
1. از خودتان بپرسید اگر فقط یک چیز را میتوانستیم حل کنیم، آن یک چیز چه بود؟
تا وقتی مشخص نباشد یک فرد یا سیستم چه مشکلی را میخواهد حل شد، جمعکردن جوابهای دیگران بیشتر نویز است و کمکی به حل مشکل نمیکند.
2. لیست «نهها» را بسازید
سازمانها معمولاً لیستی از «میخواهیم» دارند، اما لیست «نمیخواهیم یا غیر مهمها» ندارند. در هر آگهی یا سند سیاستی باید مشخص شود چه چیزهایی اهمیت ندارد یا ما نمیخواهیم آنها را داشته باشیم.
3. به بنچمارک خودتان زمینه اضافه کنید
حتی بهترین ایدهها بدون درک زمینهای که در آن اتفاق افتادهاند، خراب میشوند. علت اینکه یک ایده در چین جواب داده فقط «قابلیت» نیست؛ «زمینه» هم بخش مهمی از ماجرا است. پس چه در تحلیل افراد و چه در تحلیل سیستمها سعی کنید زمینهای که آن اتفاق در آن رخ داده است را هم دقیق درک کنید.
4. عمدا محدودیت بگذارید
یک راهکار خیلی خوب در نوشتن هر سندی این است که از اول محدودیت برای خودتان تعیین کنید.. مثلا حداکثر 4 قابلیت آگهی استخدام بگذارید، حداکثر ۳ قابلیت متمایز برای محصول، حداکثر ۲ اولویت فوری برای انتخاب کارهایشان و .... همین محدویتها باعث میشود تصمیمات با کیفیتتر و دقیقتری بگیرید.
🆔@Tavaroghstd
