اسفند عجیب

حکایت اسفند حکایت غریبی است، این حجم از بی تفاوتی نسبت به یک ماه بی سابقه است. انگار اسفند مال هیچ کجاست نه مال امسال نه مال سال بعد نه مال زمستان و نه مال بهار هیچکس سرپرستی این بی پدر و مادر یتیم را نمیپذیرد.

اسفند که میشود انگار همگی در خلسه اند انگار هیچکس کاری نمیکنم انگار یک ماه بی خودی است در تقویم. بچه ها دیگر به درس گوش نمیکنند و دانشجو ها بر سر اینکه از کدام روز به دانشگاه نروند با اساتید چانه زنی میکنند. انگار خود اسفند هم دیگر حوصله ندارد فریاد بزند آی مردم من اینجا هستم هنوز روزهایی از عمرتان در این سال باقی مانده هنوز تمام نشده. شاید در گذشته اینکار را میکرده اما کسی گوشش بدهکار نبوده.

بگذریم، اسفند فقط اسفند نیست اسفند نمود عینی تمام عمر ماست که میگذرد و ما همچنان منتظر آمدن آن شنبه ی کذایی، آن اول ماه کذایی و آن اول سال کذایی هستیم که هیچگاه نمی آید.

در اسفند شروع میکنیم به خیال پردازی، در سال جدید کار جدید پیدا میکنم، دوست جدید پیدا میکنم، عادت جدید پیدا میکنم، بیشتر ورزش میکنم، کمتر فست فود میخورم و... انگار در سال جدید چوب جادویی در هوا به حرکت در می آید و میگوید بگو پسرم/دخترم چه آرزویی داری؟

ده کیلو وزن کم کنم، یک خانه بخرم، ماشین جدید، شغل مناسب و... نه هیچ چوب جادویی وجود ندارد، هیچ جادویی وجود ندارد تنها وجود تو و ایمان توست، ایمان به خودت که میتوانی تغییر کنی و ایمان به کسی که توانایی تغییر را در تو نهاد پس اگر این ایمان وجود دارد چرا از امروز تغییر نمیکنی؟ چرا از همین لحظه تغییر نمیکنی؟ چرا امروز این کتاب را نمیخوانی؟ چرا امروز به عزیزانت نمیگویی دوستشان داری؟

اما اسفند را میتوان جور دیگر هم دید، اسفند ماه تکاپوست ماه بیدار شدن ماه تلاش کردن. همگی در اسفند به تلاش میپردازند تا خود را تغییر دهند خانه خود را تمیز کنند و لختی یک سال بدرآیند. اسفند ماه انتظار وصل است مانند پنج شنبه که در انتظار جمعه از شور و شعف در پوست خود نمیگنجی. همیشه انتظار شیرین است و پویش برانگیز. در انتظار است که انسان رشد میکند و خود را بالا میکشد، در انتظار است که به درجات متعالی میرسد.

اسفند خود جادوست نه جادو پلید است اسفند معجزه است معجزه ی پویایی، تلاش و نو شدن. پس باید اسفند را قدر بنهیم به دو دلیل یکم آنکه آخرین روزهای عمرمان در سال است و دوم آنکه انگیزه ی دوچندان برای پویایی فراهم می آورد.