قولِ مردانه

خوش آن روزی که در خانه، زدی بر گیسویم شانه

چو شمعی نیمه‌جان بودم، به دورم چون تو پروانه

بسا زحمت کشیدی تو، دلت لرزید؛ صدایت، نه!

به وقت آشنایی‌ها، ز یک کنجی غریبانه

عرق‌ریزان، غمت پنهان، تمامت وقفِ من کردی

بدان امید که در گیتی، شوم روزی چو فرزانه

زدی از آب و نانِ خود، زدی از خوابِ آرامت

تا امیدت را جوان سازم؛ قسم بر قولِ مردانه

--

📝نام اثر: قول مردانه

✍️🏻به قلم: احمـد شريفي

🟢سبک: عاشقانه/عارفانه