هممون همه جا شنیدیم که استرس، برای سلامتی مون زیان آوره. علم جدید تحقیقاتی در این زمینه کرده و میگه وقتی ما ذهنمون رو راجع به استرس تغییر بدیم، میتونیم پاسخ بدنمون به استرس رو هم تغییر بدیم.
حالا بریم سراغ اینکه چطور با تغییر عقیده نسبت به استرس میتونیم سالم تر بمونیم؟
زمانی که استرس میگیریم، تپش قلب میگیریم، نفس نفس میزنیم، عرق می کنیم، این تغییرات جسمی یا علائمی هستن که نشون میدن ما خیلی خوب از عهده استرس بر نمی آییم. ولی در عوض به نظرتون چی میشه اگه این علائم به عنوان نشانه هایی در نظر بگیریم که بدن ما نیرو گرفته تا ما رو برای رویارویی با چالش ها آماده کنه؟! چی میشه اگر ما استرس مون رو به عنوان عامل مفیدی در نظر بگیریم؟!
در حالت معمولی زمانی که استرس میگیریم، ضربان قلب ما افزایش پیدا میکنه و رگ های ما منقبض میشه و این در واقع یکی از پاسخ هاست، وقتی ما استرس شدیدی داریم. رگ های ما به شکل زیر میشه که این شرایط برای سلامتی اصلاً خوب نیست.
اما زمانی که دیدمون نسبت به استرس مفید باشه، عروق خونی ما به شکل آروم باقی میمونه و قلب ما همچنان تند میزنه و این وضعیت قلبی و عروقی خیلی سالم تر هست. این اتفاقی که میوفته خیلی شبیه لحظاتی است که لذت و شجاعت رو تجربه می کنیم. علم جدید در مورد استرس این رو آشکار میکنه که طرز فکر ما به استرس اهمیت داره. پس یه تغییر بیولوژیک میتونه، تفاوت ایجاد کنه بین یه حمله قلبی ناشی از استرس در سن ۵۰ سالگی و سالم زندگی کردن تا ۹۰ سالگی. پس میتونیم بگیم دیگه لازم نیست از شر استرس رها بشیم بلکه میتونیم در مواجهه با استرس بهتر عمل کنیم و بدن ما به ما کمک میکنه که از پس این چالش بر بیایم. هنگامی که به استرس نگاه مفیدی داشته باشیم، بدنمون باور میکنه و پاسخ به استرس ما سالم تر خواهد بود.
حالا می خوام راجع به یکی دیگه از ناشناخته ترین خصوصیات واکنش به استرس براتون بگم. استرس شما رو اجتماعی میکنه. برای درک این وجه استرس باید راجع به هورمونی به نام اکسی توسین صحبت کنیم. اکسی
توسین یه اسم جالب دیگه هم داره به نام هورمون عشق. برای اینکه وقتی کسی رو در آغوش می گیریم میزان این هورمون افزایش پیدا میکنه. اکسی توسین یک هورمون عصبی ست، که غریزۀ اجتماعی بودن در مغز ما رو تنظیم میکنه و ما رو تشویق میکنه کارهایی رو برای تقویت روابط نزدیک مون انجام بدیم. اکسی توسین به ما تمایل برای ارتباط فیزیکی با دوستان و خانواده مون میده و همدلی ما رو با دیگران افزایش میده.
حتی باعث میشه برای کمک کردن و حمایت کسانی که براشون اهمیت قائل هستیم ترغیب بشیم. اما اینجا چیزی که بیشتر مردم در مورد اکسی توسین نمیدونن اینکه اکسی توسین هورمون استرسه. غده هیپوفیز ما اون رو ترشح میکنه و بیرون میریزه به عنوان بخشی از علائم پاسخ به استرس، مانند آدرنالین که باعث تپش قلب ما میشه. وقتی در پاسخ به استرس هورمون اکسی توسین ترشح میشه به ما انگیزه میده تا جویای حمایت و دوستی بشیم. پاسخ طبیعی بدن ما به استرس ما رو تحریک میکنه تا احساسمون رو با یه نفر در میون بذاریم، به جای اینکه اونو تو خودمون بریزیم.
دانستن این رفتار استرس چگونه باعث میشه سالم تر باشیم؟
اکسی توسین فقط مغز ما رو تحت تاثیر قرار نمیده بلکه روی بدن ما هم تاثیر داره و یکی از اصلی ترین نقش های اون اینه که سیستم قلب و عروق ما رو در برابر اثرات استرس محافظت میکنه. یه جور ضد التهاب طبیعیه. همچنین کمک میکنه رگهای خونی ما در حین استرس آروم و عادی باقی بمونن.
اما تاثیر مورد علاقه من اونی هست که روی قلب ما میزاره، قلب ما گیرنده هایی برای این هورمون داره، و اکسی توسین به احیا کردن سلول های قلب کمک میکنه و هرگونه آسیب ناشی از استرس رو بهبود میبخشه.
در واقع این هورمون استرس، قلب مارو تقویت میکنه و نکته جالب این هست که مزیت های فیزیکی اکسی توسین به واسطه روابط اجتماعی و حمایت دیگران تقویت میشه. بدین ترتیب وقتی ما تحت استرس به دیگران می پیوندیم برای جستجوی حمایت و یا برای یاری رساندن به بقیه، هورمون بیشتری رو آزاد می کنیم و پاسخ ما به استرس سالم تر میشه. به نظر من این فوق العاده است که پاسخ استرس ما یک مکانیزم درونی برای انعطاف پذیر کردن استرس داره و اون مکانیزم روابط انسانی است.
عوامل مخرب استرس بر بدن ما اجتناب ناپذیر نیستن، اینکه چطور فکر کنیم و چطور عمل کنیم، میتونه تجربه ما را در قبال استرس دگرگون کنه. وقتی ما می توانیم انتخاب کنیم پاسخ به استرس مون رو مفید ببینیم یه مدل زیستی شجاعت می سازیم و وقتی ما انتخاب می کنیم هنگام استرس با دیگران ارتباط برقرار کنیم یه انعطاف پذیری رو برای استرس به وجود میاریم.
این علم، درک جدیدی از استرس رو به من داده، استرس به ما دسترسی به قلب هامون رو میده، قلب مهربونی که لذت و معنا رو در ارتباط با دیگران کشف میکنه و همینطور تپش فیزیکی قلبم که خیلی سخت داره کار میکنه تا به ما انرژی و قدرت بده. وقتی ما انتخاب می کنیم استرس رو اینگونه ببینیم نه تنها در کنترل استرس مهارت پیدا میکنیم، بلکه داریم ادعای بزرگی میکنیم، داریم میگیم اعتماد به نفس این رو داریم که از پس چالش های زندگی بر بیایم و به یاد میارم که نباید تنهایی باهاشون مقابله کنم. خلاصه اینکه خیلی شگفت انگیزه که باورمون در مورد استرس میتونه تاثیرات آن بر بدن ما رو تغییر بده.
