از آن‌جا که شب یلدا، نخستین شب سردترین فصل سال است؛ دانستن ایده‌هایی برای القای حس گرما و انرژی در فضای داخلی، بسیار حائز اهمیت است. در ادامه‌ی این مطلب، به چند مورد از این ایده‌ها می‌پردازیم.
شب یلدا که از آن با نام شب چله نیز یاد می‌شود، به عنوان طولانی‌ترین، تاریک‌ترین و سردترین شب سال در بین ایرانیان شناخته شده و آن‌ها این شب خاص را که آخرین شب پاییز و بشارت دهنده‌ی سه ماهه‌ی زمستان است، جشن می‌گیرند. در این جشن، دوستان و خانواده‌ها به دور یکدیگر جمع شده و تا نیمه شب به خوردن و نوشیدن و شعرخوانی (به ویژه حافظ و شاهنامه فردوسی) می‌پردازند.
جشن شب یلدا، علاوه بر ایران، در مناطق تحت تاثیر فرهنگ ایرانی همچون آذربایجان، کردستان عراق، مناطق بلوچی، افغانستان و تاجیکستان نیز برگزار می‌شود.
انار و هندوانه به عنوان نمادهایی از شب چله، میوه‌های اصلی و حذف نشدنی در این شب بوده و خوراکی‌های دیگری همچون کدو حلوایی و انواع آجیل نیز پای ثابت سفره‌های شب یلدا می‌باشند. این اقلام معمولا روی کرسی قرار گرفته و افراد خانواده به دور کرسی مینشینند. رنگ قرمز در میوه‌هایی مانند انار و هندوانه، نشانه‌ی درخشش زندگی، انرژی مثبت، نور و گرما در فصل سرد زمستان است.
شب یلدا به عنوان یکی از شب‌های مقدس ایرانیان باستان، از سال 502 پیش از میلاد در زمان داریوش اول در تقویم رسمی ایرانیان باستان ثبت شد. تقویم ایرانی، به عنوان یکی از دقیق‌ترین و قدیمی‌ترین تقویم‌ها، توسط حکیم عمر خیام، با نام تقویم شمسی، پایه گذاری، تنظیم و اجرا شد. این تقویم هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در سنت زرتشتی، طولانی‌ترین و تاریک‌ترین شب سال، که امروزه به نام شب یلدا شناخته می‌شود، بسیار بد یمن بود؛ مردم آن زمان تصور داشتند که در این شب، نیروهای اهریمنی و شیطانی به اوج خود می‌رسند؛ از این رو، به مردم توصیه می‌شد که در این شب طولانی، برای محافظت از انرژی‌های بد و شیطانی، در خانه‌‍‌های خود کنار خانواده، آشنایان و دوستان بمانند و تمام شب را با یکدیگر وقت گذرانده و در کنار هم به خوردن و نوشیدن بپردازند، تا مبادا بدبختی به سراغشان بیاید. مردم آن زمان، روز بعد از آن شب(یعنی اول دی ماه) را جشن گرفته و آن را با نام‌های مختلف نام گذاری می‌کردند.
در این شب ویژه و بخصوص، بزرگان و افراد مسن جمع، با خواندن قصه‌ها، حکایات و شعرهایی از شاهنامه فردوسی و دیوان حافظ، باقی اعضای خانواده را سرگرم می‌کنند. یکی دیگر از سنت‌های ثابت و جاودان این شب، گرفتن فال حافظ و پیشگویی درباره‌ی آینده است.
دادن خشکبار و انواع آجیل به یکدیگر و همچنین هدیه دادن به نو عروس‌ها، از دیگر رسوم ایرانیان در شب چله است.
شب یلدا به عنوان یکی از سنت‌های دیرینه و کهن ایرانی، در طول سالیان متمادی و طولانی، پا برجا مانده، و به همین دلیل، برای ایرانیان ارزش زیادی دارد؛ از این رو ایرانیان، علاقه‌ی زیادی به زنده نگه داشتن و به زیبایی برگزار کردن این شب دارند.
شما می‌توانید به منظور ایجاد احساسی از گرما و راحتی در دیزاین یلدایی خود، از رنگ‌های گرمی مانند طلایی، بژ، قرمز و ... در تزئینات شب چله استفاده کنید. این رنگ‌ها علاوه بر احساس گرما در فضای داخلی، انرژی و شور زیادی را برای یک دورهمی و جشن با شکوه در این شب برایتان مهیا می‌سازند.
استفاده از کرسی در شب یلدا، از جمله رسوم و آیین‌های محبوب در فرهنگ ایرانی است. کرسی، به عنوان نمادی از بازگشت نور و گرما بعد از طولانی‌ترین شب سال، در مقابل تاریکی و سرما است. کرسی در این آیین، به عنوان نشانه‌ای از صمیمیت و آرامش بین افراد خانواده به کار می‌رود.
از دیگر راه‌های ایجاد نور و گرمایی ملایم در فضا، استفاده از شمع‌ها و شمع‌دان‌ها است. شمع‌ها، به عنوان المان‌هایی دکوراتیو، برای افزایش جذابیت و زیبایی در دکوراسیون داخلی به کار رفته و با القای هاله‌ای آرام و ملایم از گرمایی بی نظیر، عشق و آرامش را در فضایی رمانتیک و صمیمی به ارمغان آورده و محیط را سرشار و مملو از شادمانی می‌کنند.
شما می‌توانید برای ایجاد یک دکوراسیون یلدایی، از جاشمعی‌هایی به شکل و طرح انار استفاده کرده و از شمع‌های معطر با رنگ‌های قرمز و سبز برای زیباسازی فضای یلدایی خود بهره بگیرید.
ظروف و المان‌های چوبی، به عنوان عناصری برگرفته از دل طبیعت، احساس گرمایی آرامش بخش و نشات گرفته از طبیعت را به فضای داخلی خانه‌ی شما وارد کرده و جلوه‌ی بسیار زیبا و چشم نوازی را در کنار رنگ‌هایی همچون رنگ سبز که رنگی طبیعی و زمینی است، به دیزاین یلدایی شما می‌بخشند.
شب یلدا به عنوان طولانی‌ترین شب سال،جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ ایرانیان داشته و نماد خیر و روشنایی است.
اهمیت یلدا در پیروزی نور بر تاریکی است؛ که در پی آن، نوید امید و زندگی را به ایرانیان داده و از تولد دوباره‌ی خورشید، سرچشمه می‌گیرد. پادشاهان ایرانی، به ویژه داریوش اول، اهمیت یلدا را درک کرده و در هزاران سال پیش، آن را به طور رسمی به تقویم ایرانیان وارد کردند.
