ای بابا چقدر از غلط املایی حرف بزنیم؟ اصلا مگه میشه نشست و فقط غلطارو درآورد! حالا گیریم یکیم از زیر دستت در رفت! اینکه ایراد نیست. همین ناشرای بزرگم خودشون کلی غلط غلوط به اسمِ اشتباهِ تایپی به خوردِ خواننده میدن؛ کسیم براش مهم نیست! تازه خیلی جاهام زیر بار نمیرن و میگن درستش اینه؛ شما تا الان اشتباه مینوشتین!
بگذریم. بیشتر منظورم روی کمو زیاد بودنه جمله‌ست! میفهمی که چی میگم! بعضی وقتا تو بعضی جمله‌ها، انقدر کلمه‌های قلمبه سلمبه کنار هم چیده میشه که آدم زورش نمیرسه اونو تا ته بخونه! برای همَمونم پیش اومده دیگه! چرا راه دور بریم: مثلا وقتایی که میخوایم ادای یسری بزرگان رو دربیاریم؛ اونوقت چیزایی که مینویسیم... نگم براتون! (این حرکت، برای خودمم کم پیش نیومده‌ها! اصلا تقلید، شروعه یاد گرفتنه؛ حالا تو هرکاری. پس کسیو زیر سوال نبردم، کلی گفتم!)
یه وقتاییم پیش میاد که بحث یه چیزه دیگست؛ اینکه شما میای یه متنی رو مینویسی. ایده بصورت خام به ذهنت رسیده و چیزی که شما یادداشت میکنی، یه تعداد کلمه است که در قالب یه متن خام کنار هم چیده شدن؛ یکی مشرق اون‌یکی مغرب!
خب طبیعیه که این متن بهتره ویرایش بشه! شاید یسری جمله‌ها اضافی (تکراری) باشن و نیاز به خلاصه نویسی داشته باشن! یا یه پاراگراف جاش آخرِ متن باشه، که شما برای شروع ازش استفاده کردی. زمانِ فعل‌ها و از همه مهمتر مفهومه نوشته‌ست که به اصطلاح فرمون از دستت در نره و نری تو بیراهه!
چیزی که میخوام ازش حرف بزنم بلند خواندنِ نوشته‌ست! شما تشریف میاری و مطلبی که نوشتید رو بصورت بلند برای خودت میخونی!
حتما برات سوال پیش میاد که آره من اینکارو در حضورِ یه شحصه دیگه کردم ولی مگه انجامش برای خودت هم تاثیری داره! باید بگم که آره داره!
شما نویسنده‌ی اون متنی! این تویی که از احساسِ اون نوشته باخبری. خودتی که میدونی منظورت ازینکه یه پاراگراف شده ده خط، چیه و چرا اون یکی رو با دو سه خط تمومش کردی! از عباراتِ تاکیدی باخبری، از سوال‌ها و اینکه کلا بهتره متنت چقدر ادامه پیدا کنه: چون اون تصویرِ ذهنه شماست که روی کاغذ آورده شده!
وقتی بلند میخونی، جاهایی که بنظرت زیاد کِشش دادی درمیاد. یه جاهایی که بهم نمیخورن و لازمه جاشون تغییر کنه، رو میشن! این یه مهارته و چون ظاهرش خیلی سادست، ساده‌ام از کنارش رد میشیم؛ خودم یه نمونش! بدون آگاهی ازین اهمیت، بارها ازش استفاده کرده بودم ولی به دلیل خستگی یا اینکه نه، باید یه آدم کاربلد اینکارو بکنه وگرنه متنه من محکومه به اشتباه بودن و نقد شدنه، با دقت انجام ندادمش! درصورتی که خودِ ویراستارِ متن هم حتما با همین‌کارا دستش رو گرم کرده و سوادش رو بالا برده!
خب. پس گمونم وقتشه شروع کنی به روخونی متنت!
این یک متن نیستِ قبلی: انتخاب اسم!
