توجه کردن یا توجه گرفتن، کدوم انتخاب شماست؟

جوزف گوردون لویت هنرپیشه فیلم های بتمن و اینسپشن یه تدتاک درباره قدرت توجه و خلاقیت داره. یه حرف جالبی میزنه که من اینجا نقل به مضمون می کنم. می گه :

من بازیگرم و همین موضوع باعث می شه که در کانون توجهات باشم و از این موضوع خیلی هم خوشحالم. چون توجه گرفتن به شما احساس قدرت میده. میگه تکنولوژی توی عصر ما قدرت جلب توجه رو  از انحصار بازیگرها در آورده و یه جورایی اون رو به شکل دموکراتیک تری نسبت به گذشته بین آدم ها توزیع کرده و این اتفاق خوبیه. امروز آدم های خیلی بیشتری در مقایسه با گذشته می تونند از توجه گرفتن لذت ببرند و احساس قدرت ناشی ازون رو تجربه کنند.

نکته مهم حرف‌هاش ولی اینجاست که می گه :

ما درباره توجه دو نوع احساس قدرت رو می تونیم تجربه کنیم. احساس قدرت ناشی از گرفتن توجه و احساس قدرت ناشی از دادن توجه (تمرکز)

Getting Attention VS Paying Attention

آقای گوردن لویت می‌گه تجربه شخصی من اینه که هرچقدر توی زندگی به دنبال تجربه توجه کردن بجای توجه گرفتن رفتم، زندگی موفق تر و خوشحال تری داشتم.

به نظرم حرفش خیلی هوشمندانه میاد. حقیقت اینه که خیلی از ما احساس قدرت ناشی از توجه گرفتن رو ترجیح می دیم شاید چون به دست آوردنش به نظر ساده تر میاد یا شاید چون حداقل مثل توجه و تمرکز کردن برای روزها و هفته های متوالی روی یه موضوع خاص دردناک و سخت نیست. اما اگر کمی باهوش باشیم می پذیریم که قدرت توجه کردن در دراز مدت برای ما لذت توجه گرفتن رو هم به همراه خواهد داشت.

عموما بخش مهمی از سرنوشت همه ما تو همین انتخاب ها رقم می خوره. انتخاب بین راه های ساده و تجربه لذت های زودگذر یا انتخاب راه های دردناک و سخت برای پاداش هایی با تاخیرهای طولانی که در دراز مدت به دست میان ...