چند سالی است که می‌خواهم درباره داستان‌نویسی و وضعیت‌اش در جامعه‌ی ایران صحبت کنم. حرفه‌ای پُر از حسادت و کینه‌ورزی که البته هر کسی نمی‌تواند راجع به آن صحبت یا اظهار نظر کند. برای من داستان نوشتن مواجهه نقادانه با تفکر خود است و بیشتر تفاهمی است که من با جهانِ زیسته در آن پیدا خواهم کرد. من داستان‌های زیادی نوشتم که ارزش بالایی برای خود من دارند و قرار نیست همان ارزش را برای مخاطب هم داشته باشند اما نکته‌ای که باید برای آن تاسف خورد وجود همین ارزش نگذاشتن به ادبیات و داستان است که باعث نزول فرهنگی در جامعه ما شده. در این ویدئو سعی کردم دلسوزانه راجع به داستان و داستان‌نویس حرف بزنم.
برای تماشای ویدئوی من از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/jzi49ql
