65 میلیون سال‌پیش چه رخ داده است؟ فیلم پایه و اساس سینمای علمی ندارد اما بسیار تخیلی ساخته شده. وقتی از ژانر علمی-تخیلی در سینما حرف می‌زنیم، دقیقا از چه متدی سخن می‌گوییم؟ در پاسخ به اندازه بضاعت خود باید بگویم سینمایی هم علم و هم تخیل را همزمان در آن واحد می‌تواند نمایش دهد که برای آینده و آیندگان راه حلی نسبت به سوال‌های گذشتگان پیشنهاد دهد. به عنوان نمونه می‌توان استنلی کوبریک را در «اودیسه فضایی» مثال زد. این فیلم علاوه‌بر ماجراجویی در تاریخ که کمی تخیل به آن تزریق شده آینده را به امروز بیننده گره می‌زند. سینمایی «در میان ستاره‌ای» کریستوفر نولان نیز با استنباط فیزیکی زمان و کنجکاوی در آن میزان بالایی از سینمای علمی-تخیلی را به نمایش می‌گذارد که بسیار باور آن قابل هضم‌تر است. چرا «65» فیلم علمی-تخیلی نیست؟ با تکیه بر ایجاد فضایی محبوس در فیلم‌نامه و ایثار مصنوعی شخصیت، چالشی تخیلی خلق می‌کند و این قسمت فیلم جایی برای تراوشات علمی داستان نمی‌گذارد. همانطور که هایدگر با دازاین مسئله آفرینش فلسفی انسان را به چالش می‌کشد، «65» می‌خواهد فلسفه‌ای غیرمنطقی بر تمامیت تاریخی باشد که قرار است از دایناسورها بگوید. انسان متمدن، پیشرفته، خانواده‌دوست و مغرور چگونه می‌تواند زمین را به دیگر سیارات ترجیح ندهد. همانطور که روبر مرل در «قلعه ملویل» معتقد است، تاریخ مانند دایره‌ای مدام در حال تکرار است. آیا انسان یک‌بار در سیاره‌ای دیگر راهی برای زیست یافته و حالا برای فدا شدن در راه خانواده‌اش و...
