"من هرگز نمیگویم در هیچ لحظه ای از این سفر دشوار، گرفتار ناامیدی نباید شد، من میگویم : به امید بازگردیم، قبل از اینکه ناامیدی، نابودمان کند"
به نظر من این جمله از نادر ابراهیمی، با واقعیت سفر زندگی، امید، معنا و بی معنایی، بسیار هماهنگ خوبی برقرار میکنه.
بعضی بیماریها قابل مشاهد نیستند، مانند دیابت، ام اس، بیماری های روحی و روانی و .... اما بعضی دیگر، عریان اند و وحشی.
بیماری های پوستی بیش از آنکه جسم بیمار را درگیر کنند، روح بیمار را همچون موریانه ویران خواهند کرد.
قاتلی حرفه ای که اعتماد به نفس قربانی را هدف گرفته است و نتیجه اش میشود انزوا و "تنهایی" و گوشه گیری.
"تنهایی" دست مایه ویدیوی زیبا و خوش ساخت شرکت داروسازی نوارتیس شده است.
ویدیو ای فارغ از توهم و معجزه.
مبتنی بر قبول محدودیت نه فرار از آن.
مبتنی بر هضم مساله، نه حل مساله.
مبتنی بر واقعیت زندگی، نه بر ساخته های ذهنی.
مبتنی بر دلخوشی های کوچک، نه نرسیدن های تلخ.
مبتنی بر نگاه بالغانه نه تفکر کشنده.
گرچه خوب میدانیم سخت است، سخت است، سخت است.
و اما ماجرای بیماری پوستی این ویدیو یعنی "پسوریازیس"
همه چیز از سیگنال های اشتباه شروع میشود.
وقتی دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد، این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست میشود و این مقدمه ای است برای یک اختلال پوستی.
پسوریازیس واگیردار نیست و باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است.
پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع میشود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت نیز آغاز شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.
و باز هم همچون دیگر بیماری های پوستی سخت، درمان قطعی جای خودش را به کنترل و مراقبت داده است.
این ویدیو مفهومی و زیبا را از دست ندهید
در این منبع ببینید
یک نوشته قبلی من :
