دمِ آن باده نوشتند: همه عاشق باشید،
بر سرِ دار نوشتند: همه عاشق باشید.
گر زِ لیلا سخنی رفت و دم از یار زدید،
چون دلِ مجنونِ صحرا، همه عاشق باشید.
گر به کویِ وصَلِ آن ماه سفر خواسته اید،
در همان کوی، به تکرار، همه عاشق باشید.
عشق را مِی نپذیرد دلتان گر، مبَرید؛
مَیِ جانبخشِ الهیست، خودِ عاشق باشید.
ای رضا! اهلِ محبت همگی راهزدهاند،
تو بگو: دم نزنید و فقط عاشق باشید.
مجنون تبریزی