کشتی جنگی مأموریت یافته بود برای آموزش نظامی به مدت چند روز در هوایی توفانی مانور بدهد. هوای مه آلود سبب شده بود که کارکنان کشتی دید کمی داشته باشند. در نتیجه، ناخدا در عرضه ایستاده بود تا همه فعالیت ها را زیر نظر داشته باشد.
پاسی از شب نگذشته بود که دیده‌بان به فرمانده گزارش داد نوری در سمت راست جلوی کشتی به چشم می‌خورد.
ناخدا فریاد زد: آیا آن نور ثابت است یا به طرف عقب حرکت می کند؟
دیده بان جواب داد: ثابت است. مفهوم این بود که در مسیری هستیم که با هم برخورد خواهیم کرد!
ناخدا به مأمور ارسال علایم گفت: به آن کشتی علامت بده که رو در روی هم هستیم. توصیه می کنم 20 درجه تغیر مسیر بدهید.
جواب علامت این بود: شما باید 20 درجه تغییر مسیر دهید.
ناخدا گفت: علامت بده که من ناخدا هستم و آن‌ها باید 20 درجه تغییر مسیر بدهند.
پاسخ آمد: بهتر است شما 20 درجه تغییر مسیر بدهید!
در این هنگام که ناخدا به خشم آمده بود، تفی به زمین انداخت و گفت: علامت بده که از یک کشتی جنگی علامت فرستاده می‌شود! بیست درجه تغییر مسیر بدهید.
پاسخ آمد: من فانوس دریایی هستم! آنگاه کشتی تغییر مسیر داد...
ارزش های محوری سازمان (Core Value)، فانوس دریایی‌اند؛ تکان نمی‌خورند؛ نباید و نمی‌توان آن‌ها را شکست، با کوشش برای شکستن آن‌ها خود را می‌شکنیم؛ اما می‌توانیم آن‌ها را بیاموزیم و به‌کار بندیم.
در هر سازمانٍ سرشار از شور و اشتیاق، رئیس واقعی ارزش‌ها هستند. ارزش‌ها رفتار مدیران را هدایت می‌کنند، نه اینکه مدیریت، دیگران را هدایت کند. در این جایگاه، مدیر در نقش رهبر عمل خواهد کرد، نه صرفا یک ناظم. ارزش، تنها یک ابزار مدیریتی نیست، بلکه روشی از زندگی کردن است.
تغییر از من آغاز می‌شود. تهران: بهار سبز; ۱۳۹۱. (مجموعه مقالات، حکایات و نقل قول‌های مدیریتی، سازمانی و شغلی).
