عهدیس میان من و تو

 همه میدانیم  که یکی از وظایف والدین  پشت گرمیه .....اینکه بچه ها دلشون به توان و مهر


ماها قرص باشه ،  اینکه وقتی دلشون گرفت ، سنگ صبورشون باشیم و به حرفای دلشون


گوش بدیم ..وقتی ناامید شدن ، شکست خوردن ، وووو بتونیم کمک کنیم بچه ها این دوران


سخت زندگیشونا با خاطرات خوش سپری کنن و ازشون درسهای خوبی بگیرن ،


قطعا همه قبول داریم بهترین شکل تربیتی دوستی و صمیمیت با  بچه هاست بشرط حفظ حرمتها .......

اما گاه زندگی تصویر زیباتری برای ما والدین میسازه ، که شاید حاصل سالها تلاش و

فداکاری و گذشت وووو ماها باشه ، تصویر فرزندی که حس بزرگ شدن داره و مهربانانه

برایمان دلسوزی میکنه ، ......

زمانی که فرزندت فارغ از تمام سرگرمی های همیشگیش دمی کنارت میشینه  و سعی

داره بابت همه زحمات این چند ساله که شاهدش بوده ، ازت دلجویی کنه ، .....

دیدن منظره کودک دیروزت که امروز آنقدر بزرگ و مرد شده که میخواد جای خالی تکیه

گاهات را پر کنه و خودش تکیه گاهت بشه  ،همدم و مونس  و مشاورت بشه ، زیباست ...

.....شکستهای زندگی ، تلخی های گذشته ، تلاش مداوم و بدو بدو های زندگی ، همه و همه ، به دیدن و حس کردن اون لحظه زیبا می ارزه.......

لحظه ای دلنشین تراز این نیست که کنارت بشیند و برایت حرف بزند ، دلت را محکم کند و

بهت امید بدهد ، راه پیش پایت بگذارد و تو فقط به این همه مردانگی و عقل و درکش ،

افتخار کنی و در جدال با  اشک شوق ، تلاش کنی متوجه این اشکها نشود و ترا قوی تر از

هر زمانی بیابد، .....برای من زیباترین منظره دنیاست

الهی

عهدیس میان من و تو

من صبر کنم، تو شادمان بکنی 

من از همه و تو از خطایم گذری

من ساکت و تو ، جای من گوش کنی 

من هیچ نگم ،  تو خود جوابم بدهی 

زیرا که ترا اشارتی کافی است

ما را بجز از رضایتت کاری نیست ..

الهی شکر ...

سیمین .ح