نه اینکه الزاما همه چیز وفقِ مرادمان باشد اما ، دریغ کردن لبخند -این حسِ خوبِ خدایی- از روحِ در قبضه ی قضای بیرحم سنگدلی نیست؟
بگذار بابت تمام حس های خوبِ ساده انگار گونه ، وجودت شادی را مزه مزه لمس کند.
کمی از آنچه قیاس بین من و او می گویند فرار کن؛
دستِ روحِ خسته ات را بگیر و گوشه ای از ذهنت - این انباری پر شده از خرت و پرت های بیخود حرص آور را - برای تماشای داشته های خاک گرفته در بی توجهی هایت خالی کن.
دقیق شو ، آن ته وجودت را ببین ! برقِ داشته هایت را -این نور واقعی ندیده انگاشته در سایه پر فروغ نورهای خیالی لامپ های رنگین آرزوها و قیاس ها.
باور کن تو بیش از آنچه می پنداری غنی از ثروتی ، فقط کافی است ببینی.
پس پیش از آنکه در سیلابِ سختِ آرزوی نداشته هایت غرق شوی بر قایق داشته هایت سوار شو .
☘ آنوشکا ☘