در سال ۱۹۵۶ میلادی، جورج میلر (George Miller)، استاد دانشگاه هاروارد، مقاله‌ای را منتشر کرد که به محدودیت‌های حافظه کوتاه‌مدت افراد اشاره داشت. میلر می‌گوید:
حافظه کوتاه مدت افراد، محدود است و به طور متوسط می‌تواند تنها ۷ تکه (چانک) از اطلاعات را در خود نگه دارد. البته این مقدار در افراد مختلف می‌تواند تا ۲ واحد کمتر یا بیشتر از ۷ مورد باشد.
در اینجا لازم است توضیحی درباره تکه‌های اطلاعاتی یا چانک گفته شود:
چانک (chunk) به معنای تکه است، و در تجزیه و تحلیل‌های مربوط به زبان‌شناسی، به مجموعه‌ای از کلمات یا اعداد مرتبط به هم گفته می‌شود که بتوانند با همدیگر و در قالب یک مفهوم، پردازش شده و به ذهن سپرده شوند.
مثلا شماره تلفن زیر را در نظر بگیرید. این شماره در قالب رشته‌ای از اعداد پیوسته، نوشته شده و به خاطر سپردن آن دشوار است:
۴۴۰۸۶۷۵۳۰۹
اکنون آن را به سه تکه (چانک) تفکیک می‌کنیم:
۴۴۰-۸۶۷-۵۳۰۹
طبق قانون میلر، به خاطر سپردن شماره‌های چانک شده، آسان‌تر است.
اگرچه اکنون کار حفظ کردن شماره آسان‌تر شد ولی باید توجه نمود که تعداد چانک‌ها حداکثر می‌تواند به ۹ عدد برسد: به بیان دقیق‌تر، این عدد برای افراد مختلف، به طور متوسط ۲±۷ چانک است.
در اشکال زیر، چند نمونه از کاربری قانون میلر آمده است:
به‌طور خلاصه، بر مبنای قانون میلر:
منبع
Yablonski, J. (2020). Laws of UX: Using Psychology to Design Better Products & Services, CA: O’Reilly Media.
