زندگی رو برای خودتون سخت نکنید. انقدر خودتونو محتاج توجه آدما ندونین که تمام دغدغه‌تون این باشه که اگه مُردید، همه‌ی آدمای دورتون حالشون جا میاد.
شما نیاز ندارین همه‌ی آدمارو مجبور کنین دوستون داشته باشن و بهتون اهمیت بدن. زندگی همینه. آدما میان و میرن. خودتون تا حالا نشده کسی رو رها کنین یا از زندگیتون بیرونش کنین؟ بیشتر آدما تکلیفشون با زندگی خودشونم مشخص نیست. درصد خیلی بالایی از احساسات محدود به یه زمان خاص هستن و همیشه این امکان وجود داره که زمان اون احساس برای طرف مقابلتون زودتر تموم شه. تا آخر عمرتون این داستان بارها تکرار میشه. این تنش همیشگی بین شما و آدمای دور و اطرافتونه، اینکه قسمتی از خودتون رو پیش یه سری آدما جا بذارین، اینکه یه سری خاطرات عذابتون بدن، اینکه آدما شخص دیگه‌ای رو به شما ترجیح بدن.
زندگی همینه. عادیه و هممون یه روز وسط این جور مسائل بودیم و خواهیم بود. پس قوی باشین و سعی کنین هر بار از دفعه‌ی قبل بهتر باهاش کنار بیاین.
