نداشته‌ها در مقابل داشته‌ها
همیشه یه چیزایی را نداریم؛ مقایسه‌ی داشته‌ها با نداشته‌ها عملاً یک کار بیهوده‌ست! فرزندی که پدرش را از دست داده "پدرش را از دست داده، حتی اگر مرسدس بنز داشته باشد."
ما انسان‌ها برای پوشاندن نداشته‌های‌مان مدام آن‌ها را متناطر با داشته‌های‌مان قرار می‌دهیم، در حالی که این دو کاملاً از هم جدا هستند! داشته‌ها آن چیزهایی‌ست که داریم، پس به آن‌ها فکر نمی‌کنیم و نداشته‌ها آن چیزهایی‌ست که نداریم و مدام به آن فکر می‌کنیم! بنابراین نظیر قرار دادن این دو یعنی پاک کردن صورت‌مسأله و تداوم فکر کردن به نداشته‌ها!
سوال: چه‌طور نداشته‌هامون را بدست بیاریم/ چه‌طور نداشته‌هامون را بپذیریم؟
سوال مهم همین است؛ مهم‌ترین مهارت در مدیریت نداشته‌ها شناسایی آن‌هاست! پس در گام اول لازم است لیستی از همه‌ی نداشته‌هامون تهیه کنیم؛ البته نیاز به نوشتن موارد جزئی نیست! مثلاً لازم نیست بنویسیم "من مداد مشکی HB ندارم" چون داشتن یک مداد HB به هیچ وجه کار سختی نیست و کافیه به لوازم تحریری مراجعه کرده و یکی بخریم.
گام دوم: پالایش نداشته‌ها
بعد از تهیه‌کردن لیست نداشته‌ها باید آن را پالایش کنیم؛ کدام نداشته‌ها اساسی و کدام بی‌ارزش‌ند؟ کدام نداشته‌ها به زندگی‌مان لطمه زده است؟ کدام نداشته‌ها آرامش‌مان را صلب کرده است؟ با کدام نداشته‌های‌مان کنار آمدیم؟
گام سوم(گام آخر): مدیریت نداشته‌ها
مسلماً همیشه به خواسته‌های‌مان نمی‌رسیم؛ این یک "اصل" در زندگی‌ست و باید آن را بپذیریم! هیچ کدام از ما نمی‌توانیم روز را شب و شب را روز کنیم! هیچ کدام از ما در انتخاب موقعیت جغرافیایی و خانواده‌مان نقش نداشتیم؛ حتی اطلاعات هویتی‌مان هم قبلاً توسط دیگران تعیین شده است(مانند شماره‌ی ملی و...) پس بعضی از نداشته‌ها را نه داریم و نه خواهیم داشت! بنابراین این نداشته‌ها را برای همیشه از لیست و ذهن‌مان حذف می‌کنیم.
برخی نداشته‌ها قابل بدست آوردن‌اند؛ پس در لیست آن‌ها را متمایز کرده و برای بدست آوردن‌شان تلاش می‌کنیم.
برخی نداشته‌ها سخت بدست می‌آیند؛ پس برای بدست آوردن‌شان تلاش می‌کنیم اما خودکشی نه! اگر شد، شد و اگر نشد، خب نشد دیگه...
برخی نداشته‌هامون احساسی‌ند؛ امروز نیازشون داریم و فردا ممکنه فراموش‌شون کنیم! اگر قابل بدست آوردن‌ند "حتی با پرداخت هزینه بیش‌تر" بهتر است بدست‌شون بیاوریم! من دوست دارم آخرین مدل آیفون را داشته باشم و مدام به داشتنش فکر می‌کنم پس برای داشتنش قرض می‌کنم و خرد خرد پس می‌دهم! به این ترتیب یک نداشته را به داشته تبدیل می‌کنم.
جمع‌بندی:
اینکه ذهن‌مان را درگیر نداشته‌ها کنیم یک اشتباه بزرگ است! مسلماً ذهنی موفق‌ست که آرام و آسوده باشد.
اینکه نداشته‌های‌مان را معادل داشته‌های‌مان قرار دهیم هم یک دروغ بزرگ است! پس به خودمان دروغ نگوییم ولی به‌خاطر همه‌ی داشته‌های‌مان بهتر است همواره سپاس‌گزار باشیم.
آرمین توحیدی ١٨ فروردین ١۴٠١
