بسیاری از افراد درگیر «پتانسیل» شریک زندگی خود می شوند.
هنگامی که افراد بر روی فانتزی های رابطه تمرکز می کنند، می تواند آنها را در پویایی سمی قرار دهد.
وقتی روی خیال و احتمالات تمرکز میکنید، دیدن دقیق واقعیت و آنچه واقعاً هست دشوار میشود.
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – شما با کسی رابطه دارید و منتظر “بهتر شدن” رابطه هستید. شما پتانسیل را در این شخص و هر چیزی که در رابطه «می تواند» وجود داشته باشد را می بینید. بنابراین، شما صبر می کنید و منتظر می مانید تا این شخص تغییر کند و رابطه پیشرفت کند و به آنچه می خواهید تبدیل شود. اما با گذشت زمان رابطه شما تغییری نمیکند و خارج شدن از رابطه سخت تر و سخت تر می شود.
اگر شما نیز با این مسئله روبرو هستید، باید بگویم که شما تنها نیستید. من افراد زیادی را دیده ام که در “پتانسیل” شریک زندگی خود گیر افتاده اند. وقتی روی خیال و احتمالات تمرکز میکنید، دیدن دقیق واقعیت و آنچه واقعاً هست دشوار میشود. بنابراین، کمتر احتمال دارد که ناسازگاری یا تفاوت در ارزش های اصلی را تشخیص دهید. همچنین احتمال اینکه «پرچمهای قرمز» را نبینید و سطح هوشیاری خود را افزایش ندهید، بیشتر میشود.
حقیقت سخت
شرکای زندگی ما پتانسیل هایشان نیستند و نمی توانیم انتظار داشته باشیم که آنها کسی باشند که نیستند. ما نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که آنها «پتانسیل» خود را تغییر دهند یا حداقل متوجه شوند که تمایل ذاتی برای انجام این کار را دارند. در حالی که افراد می توانند تغییر کنند، این چیزی نیست که ما بتوانیم آن را کنترل یا دیکته کنیم. بنابراین، اگر متوجه شدید که منتظر هستید تا همه چیز متفاوت باشد، به احتمال زیاد اینطور نخواهد شد.
در ادامه شش نشانه وجود دارد که نشان می دهد شما در فانتزی رابطه خود گیر کرده اید:
شما دائماً به آینده رابطه فکر می کنید و اینکه چگونه همه چیز می تواند به لذت بردن از شریک زندگی و رابطه ختم شود. شما به این فکر می کنید که چگونه همه چیز می تواند “بهتر” یا “متفاوت” باشد و حتی سعی می کنید شریک زندگی خود را طوری تغییر دهید که با این نسخه از فانتزی رابطه ای که می خواهید مطابقت داشته باشد.
شما روی گذشته تمرکز می کنید و زمانی که رابطه درخشان و تازه بود، وضعیت چگونه بود. شما در مورد آن لحظات “خوب” خیال پردازی می کنید، مانند زمانی که از شما خواستگاری کردند یا زمانی که برای اولین بار به دیدن شریک زندگی خود رفتید. در واقع شما نسخه اولیه شریک زندگی خود را بیشتر ترجیح می دهید.
شما برای رفتارهای مشکل ساز شریک زندگی خود یا پویایی رابطه سمی بهانه می آورید. شما مشکلات موجود در رابطه را به مجموعهای از شرایط منحصر به فرد نسبت میدهید. حتی زمانی که این مشکلات پس از عاملی استرسزا یا رویدادی آسیب زننده همچنان ادامه دارند.
شما تمایل دارید مشکلات یا چالش هایی را که در رابطه تان پیش می آید برای دوستان و خانواده خود بیش از حد توضیح دهید. اما وقتی دیگران نگرانی های خود را در مورد سلامت رابطه شما بیان می کنند حالت تدافعی به خود می گیرید.
شما همیشه ناراضی هستید، اما سعی کنید این موضوع را کنار بگذارید. شما سعی می کنید از هرگونه احساس «بدی» که نسبت به شریک یا رابطه خود دارید، صحبت کنید. شما آن احساس درونی را نادیده می گیرید که به شما می گوید “یک چیزی درست نیست.”
شما احساس می کنید که برای رابطه بیشتر از شریک زندگی خود تلاش می کنید. شما در حال ایجاد تغییرات هستید، اما شریک زندگی شما ثابت می ماند. حتی هنگامی که شریک زندگی شما رفتار خود را “تغییر” میدهد، این تغییر زودگذر است و او به زودی به روش قبلی خود باز می گردد.
اگر هر یک از این نشانه ها برای شما آشنا بود، من شما را تشویق می کنم که کمی وقت بگذارید و در مورد رابطه خود فکر کنید. آیا شما خوشحال هستید؟ آیا نیازهای شما برآورده می شود؟ در مورد استانداردها و انتظارات چطور؟ اگر پاسخ به هر یک از این سؤالات “خیر” است، به این فکر کنید که آیا شما به جای اینکه بر اساس واقعیت پیش بروید، روی “پتانسیل” تمرکز کرده اید یا خیر؟. به یاد داشته باشید، شما سزاوار رابطه ای هستید که برآورده کننده نیازهای شما باشد.