نکات مهم این مطلب:
گروه ترجمه کلینیک آوان – وقتی به اضطراب یا فردی که مضطرب است فکر می کنیم، ممکن است به کسی فکر کنیم که وحشت زده است ویا بیش از حد گریه می کند. این می تواند تجربه اضطراب باشد، اما همیشه برای کودکان و نوجوانان یا بزرگسالان جوان چندان واضح نیست. اضطراب یک تجربه فیزیولوژیکی و شناختی درونی است که می تواند همه جانبه و سازگار باشد. روزهایی هستند که اضطراب شدیدتر است و روزهایی هستند که اضطراب آرام تر است. مواقعی وجود دارد که اضطراب توسط یک رایحه یا فکری ایجاد می شود و گاهی اوقات، به ظاهر بدون هیچ دلیلی اضطراب ایجاد می شود.
اضطراب می تواند یک ناتوانی نامرئی باشد زیرا نمی توان آن را دید. نگاه کردن به یک فرد و ارزیابی دقیق تجربه او از اضطراب و شدت آن اغلب بسیار دشوار است. این یک تجربه درونی است که می تواند به راحتی به عنوان گوشه گیری یا بی علاقگی به اشتباه تعبیر شود. در واقع، افراد مبتلا به اضطراب اصلاً گوشه گیر و بی علاقه نیستند. در عوض، آنها اغلب می خواهند پذیرفته شوند و بخشی از گروه باشند. آنها می خواهند حضور داشته باشند اما اغلب نگران موارد زیر هستند:
اگرچه اضطراب ظاهر خاصی ندارد، اما رفتارهایی وجود دارد که افراد مضطرب از خود نشان می دهند.
خودمراقبتی برای اضطراب
به‌عنوان یک فرد مضطرب، نمی‌دانم چه زمانی باید متوقف شوم و استراحت کنم یا کمی منعطف باشم. ما می توانیم بیش از حد از خود انتقاد کنیم. به عنوان مثال، ما هرگز از عبارات زیر برای شخص دیگری استفاده نمی کنیم:
کمی استراحت کنید و با خودتان کلمات محبت آمیز بگویید. از عباراتی مانند:
اضطراب یک دروغگو است. فقط به این دلیل که افکار مضطرب داریم به این معنی نیست که آن افکار ناخوشایند واقعی هستند. و به یاد داشته باشید که افکار ما جریان ساز نیستند و نمی توانند اتفاقاتی را رقم بزنند. آنها فقط افکار هستند، آنها را به عنوان افکار مبتنی بر ترس ها و ناامنی ها بشناسید و سپس از ذهن خود خارج کنید و بگذارید بروند.
اضطراب واقعی است حتی اگر گاهی اوقات از بیرون قابل مشاهده یا اندازه گیری نباشد. رفتارهای خود را بشناسید و راه های آرامش بخش تری برای صحبت با خود بیابید. به دنبال درمان با متخصصی باشید که در تکنیک‌های رفتاری شناختی تخصص دارد تا بتوانید افکارتان و چگونگی تأثیر آنها بر رفتارتان را با وضوح بیشتری شناسایی کنید.
منبع سایکولوژی تودی / نوشته دکتر لیز ماتیس
