نمیدانم چقدر راجب حبس دعاشنیده اید یا خوانده اید! ولی همین چند وقت پیش برای کاری مجبور به خواندن کتابی شدم و درست همان جا بود که با حبس دعاآشنا شدم!!
بعضی از ما ها به واسطه ی کارهایی گناهی که کرده ایم تحبس الدعا شده ایم؛ یعنی چه؟ یعنی اینکه فرصت و لیاقت دعاکردن از ماگرفته شده!! شاید باورتان نشود ولی همین که حال دعاکردن نداریم یعنی تحبس دعا،همین که یک سری جملات تکراری و از سر عادت بدون حضور قلب و توجه به عنوان دعامی گوییم یعنی تحبس دعا....
تحبس دعا بودن فقط شامل موارد بالا نمی شود من فقط اون دو موردی روگفتم که زیاد باهاش برخورد داریم!
بعد خوندن اون کتاب بود که فهمیدن یا الله من دقیقا جزو تحبس الدعا هاهستم:|
اگر فرصت شد اون بخش از کتاب رو در اینجا میگذارم تا بخونید...
عزیزان دعا کنید با حضور قلب و با توجه! حواستون باشه چی میگید و دارید با کی حرف میزنید!راستی از خدا کم نخواید ،هرچی دلتون میخواد بخواید حتی بند کفش( قضیه بند کفش بر میگرده به حدیثی)؛ تودعاهاتون اصرار داشته باشید،نا امید نشید، همین که شما دست به دعا شدید و از خدا دارید طلب میکنید خودش یعنی خدا میخواد حاجتتون رو بده،خود خدا میگه *بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا*،مگه میشه خدا به کسی فرصت دعا کردن و خواستن چیزی رو بده و حاجتش رو نده؟! اما عزیزان حاجت روایی همیشه این نیست که به خواسته ای که دارید برسید...
بازم میگم دعا کنید برای هرچیزی دعا کنید حتی بند کفش...
