به قدیمی ترین شبکه مجازی که عضو بودم به طور نامحسوس سر میزنم تا مبادا دوستان مجازی ام آگاه شوند؛بعد از مدت ها دوری از آنها وقتی امشب پست هایشان را خواندم ناراحت شدم و حس بدی به من دست داد!! هر ده پست 8-7 تا ناله بود از هرچیزی که بخواهیدو فقط 2-3 تا حال خوب!!! چرا ؟چرااینقدر انرژی منفی ؟
سریع آن صفحه ی مرورگر را بستم و راهی تلگرام شدم نگاهی به کانال ها و گروه ها کردم ،همه درسی بودند دقیقا بر عکس چند سال گذشته...
دیگر خبری از کانال های شعر و متن های کوتاه و بلند ادبی نبود؛هیچ کانال خبری ای به چشم نمی خورد و هیچ گروه دوستانه و ادبی هم نبود...
اطمینان دارم تصمیم درستی گرفتم ،به درستی از تمام پیام ها و متن ها و محتواهای حاوی انرژی منفی دوری کردم...
شاید سخت گذشت اما خوبی این دوری این بود نمکی روی زخم های خودم پاشیده نمیشد،حال بدم را چیزی بدتر نمی کرد و حال خوبم را چیزی خراب...
انگار یک عادت شده نوشتن از غم و غصه و شکست؛دنیای مجازی پر شده از این دست مطالب!
بیچاره مغز و روح و روان ما....
