امروز یه سر به پروفایلم زدم(خودشیفتگی نیستا) و دیدم از آخرین پستم سه ماه گذشته. دلایل زیادی بودن که دست و دلم به نوشتن نمی اومد. مهمترینش اینکه چند تا کار نوشتنی و نگارشی داشته و دارم که روی هم تلنبار شده و هروقت می خواستم بنویسم، عذاب وجدان می گرفتم که اونا واجب ترن و دست آخر نه اونا انجام میشدن و نه چیزی می نوشتم. بعدشم یه جورایی دل و دماغ نوشتن نداشتم.
3 ماه پیش، دقیقا دو روز بعد از اینکه آخرین پستمو منتشر کردم یه نگاه به آمار نوشته ها انداختم و یه چیزی که قبلش می دونستم واسم مسجل شد. نوشته ای با عنوان"سحر و جادو با هدهد" که خیلی سرسری و بدون فکر و غیرفاخر بود در عرض 2 روز 47 تا بازدید داشته(تا امروز 281 بازدید) و نوشته "طولانی ترین ماه گرفتگی قرن" که دو ماه از نوشتنش می گذشت و کلی وقت گذاشتم و مطلب به زبون ساده نوشتم و عکس از آسمون گرفتم، فقط 31 بازدید کننده. جوک ها که آمار بازدیدشون به شدت بالاس.
با این همه دوباره تصمیم گرفتم هر از گاهی بنویسم. سعی می کنم بیشتر عکس و نوشته های کوتاه و روزمرگی باشه. می دونم دیگه کسی حوصله خوندن مطالب طولانی نداره. دیروز یکی از دوستان ویرگولی یه مطلب جالب نوشته بود در مورد کاهش زمان تمرکز آدم ها برای کارهایی مثل کتاب خوندن. نوشته بود که سال 2008 میانگین زمان تمرکز 12 ثانیه بوده و سال 2013 شده 8 ثانیه یعنی 1 ثانیه کمتر از ماهی قرمز. تبریک می گم. اشرف مخلوقاتیم دیگه.
پ.ن: عکس بالا قارچی هست که توی باغچمون بعد از بارندگی ها در اومده.
غر نویس: امروز می خواستم ببینم اولین پست نوشته ام مال چه تاریخیه، نوشته 1 سال پیش. اما دقیق ننوشته. یادمه جزو اولین کسایی بودم که اومدم ویرگول. البته بعد از آقای دست انداز عزیز. ویرگول عزیز نوشته ها تاریخ داشته باشه خیلی مفیده.
تبریک نویس: بسلامتی ویرگول سر و شکلش خوشگل تر شده و تغییر کرده. مبارکه.
عکس نویس: کاش فرهنگ رانندگی ما هم اینجوری بود.
18 آذر 97
