در حال خوندن کتاب قدیس ، رئیس و موج سوار هستم کتابی که تو این برهه از زندگیم دست کمکی بود برای بلند شدن از باتلاق شکست و از دست دادن ها ؛ یه پاراگراف هست تو کتاب که میگه هر دوره از زندگیتون مثل معلمی میمونه که اگر درسش رو بده میره و دیگه تکرار نمیشه ، وقتی این متنو خوندم تو ذهنم هزار و یک سوال اومد که چرا من درسمو تو بخش از دست دادن نمیگیرم. مشخصه که چندین باره دارم این واحد زندگیمو میوفتم. ولی اینو میفهمم که هرسری دردش از سری قبل کمتره، بقول معروف دردی که تو رو نکشه قوی ترت میکنه شاید این از دست دادن ها قوی ام کرده یا شاید بی حس ؟!!!
