بهزاد بهشتیان

آموزه‌های طبیعت

ما تصور می‌کنیم آینده‌ی خود را دقیقاً آن‌گونه که می‌خواهیم، می‌سازیم. این سناریوی امیدبخش، باعث شده بیش از اندازه و بی‌دلیل، رنج بکشیم.

چرا همه‌ی ما معتاد هستیم

مقاله‌ای از وب‌سایت مدرسه‌ی زندگی آلن دوباتن؛ ترجمه‌ی بهزاد بهشتیان

جدی بگیریم؛ اما به اندازه

شهر خلوت شده و آرام. سابقه‌ی پنهان‌کاری و ناکارآمدی مسوولان، اعتماد را از مردم سلب کرده. در این میان، بازار شایعات - مانند همیشه - داغ است.…

حقیقتِ سینما حقیقت

دیروز جشنواره‌ی مستند سینما حقیقت در تهران پایان یافت. بنا دارم کمی از دیده‌ها و شنیده‌هایم بنویسم.

ای دریغ!

نگاهی به فیلم مستند چاووش؛ از درآمد تا فرود

اندکی فرهنگ — یا فرهنگی اندک

کارتونی از ژان-ژاک سامپه چه بلایی دارد بر سر فرهن...

پایان جشن یازده روزه

سی‌وششمین جشنواره‌ی فیلم فجرجشنواره‌ی امسال هم به پایان رسید. یازده روز شلوغ و پرشور و پرکار برای من. یکی از رویداده...

مشغول کار بر روی داستان کوتاهی هستم. این مدت به دلیل مشغولیت - بیش‌تر فکری - کم‌تر این‌جا مطلب گذاشته‌ام. در واقع، راست‌ش را بخواهید، تنها یک نوشته! دلیل نوشتن این مطلب یاد‌آوری این نکته به خودم بود که این‌جا داستان یا فیلم‌نامه نمی‌نویسم؛ بنابراین لازم نیست با طرحی آماده و بدون اشکال نوشته‌هایم را منتشر کنم. این تمرینی است برای یک آدم وسواسی کمال‌گرا. ساختار

پیش‌درآمد

نوشتن را دوست دارم. سال‌ها است می‌نویسم. وبلاگ‌های گوناگونی داشته‌ام. چندی دنبال فضایی فارسی بودم برای وبلاگ نویسی. «ویرگول» را پسندیدم. امیدوار ام دیدگاه‌م را پیوسته بنویسم در زمینه‌های جورواجور. متاسفانه گاهی ایده‌آل‌گرایی‌‌ جلوی نوشتن‌م را می‌گیرد. دوست دارم بر آن پیروز شوم. این‌جا تلاش‌م را خواهم کرد برای پرداختن به کاری که بسیار دوست می‌دارم.