صدابیزاری یا میسوفونیا اختلالی است که فرد مبتلا به آن، نسبت به صداهایی خاص یا اغلب صداها واکنش نشان داده و دچار استرس، ترس یا خشم می شود. نشانه های این بیماری می تواند از سنین کودکی بروز پیدا کرده و با افزایش دردسرها، مشکلات و استرس های روز مره، افزایش پیدا کند. میسوفونیا در افرادی که بیماری را به صورت خفیف تجربه می کنند و تأثیر خیلی زیادی روی روند زندگی آن ها ندارد، می تواند مادام العمر باشد. اما در موارد شدیدتر و آزاردهنده تر، قطعا نیاز به درمان دارد. زیرا می تواند خطرناک باشد و با مشکلاتی که برای فرد به وجود می آورد، زندگی او را تحت تأثیر قرار دهد. پیشنهاد می کنم برای اطلاع دقیق تر از این مشکلات، در پست های قبلی، مقاله "علائم میسوفونیا" را مطالعه نمایید.
درمان قطعی برای رفع این اختلال وجود ندارد. اما اغلب مشاوران و روانشناسان، تکنیک هایی را برای کاهش تمرکز روی صدا ارائه می کنند؛ طوری که فرد کمتر متوجه صدا شده و واکنش های او کاهش یابد. این تکنیک ها می توانند در دراز مدت واکنش فرد نسبت به صداهای آزاردهنده را به حالت عادی نزدیک کرده و زندگی او را به روال عادی بازگردانند.
مسئله دیگر که در موارد شدیدتر برای درمان میسوفونیا کاربرد دارد، استفاده از داروهایی است که سطح استرس، اضطراب و وسواس را کاهش می دهند. این دارو ها می توانند در برخی موارد منجر به کاهش حساسیت در فرد شده و یا در صورت بروز واکنش شدید، از ایجاد پنیک یا حمله عصبی جلوگیری نمایند. زیرا همانطور که در مقالات قبلی هم به آن اشاره کردیم، استرس و اضطراب می توانند روی میسوفونیا تأثیر مستقیم داشته و باعث تشدید این اختلال شوند. بنابراین کاهش استرس و اضطراب، می تواند روند کنترل اختلال میسوفونیا را تا حد زیادی بهبود بخشد.
پیشنهاد می کنم در صورت علاقمندی، مقاله "میسوفونیا چیست" را نیز در ویرگول مطالعه نمایید.
