در گذرگاه‌های تودرتوی تاریخ، میان سایه و روشن حقیقت و افسانه، قصه‌ای نهفته است که چون گنجی پنهان در دل تاریکی می‌درخشد. قصه‌ای که از نسلی به نسل دیگر، چون میراثی گران‌بها، سینه به سینه نقل شده و روح تشنهٔ شنوندگان را سیراب کرده است. "حسین کرد شبستری"، نامی که همچون نجوایی اسرارآمیز بر زبان‌ها جاری می‌شود و پرده از رازی کهنه برمی‌دارد.
این داستان، نه تنها روایتی ساده از جنگ و گریز پهلوانان نیست، بلکه تصویری زنده از روح زمانه‌ای است که در آن، حق و باطل در نبردی بی‌امان به مصاف هم می‌روند. در این جهان پرآشوب، عیاران، همچون شهاب‌هایی درخشان، از تاریکی سر برمی‌آورند و با شجاعت و جوانمردی، راه را برای پیروزی حق هموار می‌کنند.
اما چه کسی این حماسهٔ جاودان را به رشتهٔ تحریر درآورده است؟ نام نویسنده در هاله‌ای از ابهام پنهان مانده و گویی خود را در پشت کلمات پنهان کرده است. برخی می‌گویند این داستان در واپسین روزهای حکومت قاجار، زمانی که سایهٔ استبداد بر سرزمین ایران سنگینی می‌کرد، به رشتهٔ تحریر درآمده است. اما برخی دیگر، با نگاهی تیزبین، به نشانه‌هایی در متن اشاره می‌کنند که حکایت از دوران پرشکوه صفویه دارد. اصطلاحات اداری و اجتماعی، فضای حاکم بر داستان، و حتی نام برخی از شخصیت‌ها، همگی سرنخ‌هایی هستند که ما را به سفری در زمان دعوت می‌کنند.
"حسین کرد شبستری"، تنها یک داستان نیست، بلکه دریچه‌ای است به سوی جهانی پررمزوراز که در آن، قهرمانان و شرورها در نبردی ابدی به مصاف هم می‌روند. این داستان، دعوتی است به کشف اسرار گذشته و دریافتن حقیقتی که در پس پردهٔ زمان پنهان شده است. پس با ما همراه شوید در این سفر شگفت‌انگیز و بگذارید کلمات، شما را به دنیایی دیگر ببرند.
در دوران شکوه و جلال صفوی، درخشش شمشیر پهلوانی نام‌آور، چون ستاره‌ای تابناک در آسمان ایران می‌درخشید. حسین کرد شبستری، نامی که همچون طنین موسیقی حماسی در گوش تاریخ طنین‌انداز است. او که روزگاری شاگرد مسیح تکمه‌بند تبریزی، پهلوان نامدار دربار شاه عباس بود، با قلبی مملو از شجاعت و روحی سرشار از جوانمردی، راه خود را در میان پهلوانان دربار گشود.
اما سرنوشت، برای حسین کرد، مسیری دیگر رقم زده بود. اختلاف با همسر مسیح، او را از تبریز به اصفهان کشاند، جایی که در دربار شاه عباس صفوی، همچون گوهری درخشان درخشید. ازدواجش با دختری از خاندان اصیل، زندگی او را دگرگون کرد و او را به یکی از نزدیکان شاه تبدیل نمود.
حسین کرد، پهلوانی بی‌مانند بود که در میان پهلوانان دربار شاه عباس، جایگاهی همچون رستم در شاهنامه داشت. او با شجاعت و دلیری خود، در نبرد با دشمنان شاه، به ویژه ترکان عثمانی و ازبک، حماسه‌ها آفرید. روزی که او مالیات هفت ساله ایران را از پادشاه هند گرفت و به دربار شاه آورد، شاه عباس به او خلعت فراوان داد و از آن پس، حسین کرد از نزدیکان شاه شد.
قصه حسین کرد، روایتی است پرشور از عشق، شجاعت، جوانمردی و وفاداری. این داستان سال‌های بسیار، در قهوه‌خانه‌ها و گذرگاه‌های ایران نقل می‌شد و مردم را با خود به دنیایی پر از هیجان و شگفتی می‌برد. در این قصه، گنجینه‌ای ارزشمند از فرهنگ، زبان و آداب و رسوم مردم ایران در دوران صفویه نهفته است که همچون آینه‌ای، تصویری زنده از آن دوران را به ما نشان می‌دهد.
حسین کرد شبستری، تنها یک پهلوان نیست، بلکه نمادی است از روح بلند و شجاعت مردم ایران. او همچون خورشیدی درخشان، در قلب تاریخ ایران می‌تابد و یادش برای همیشه در خاطر مردم این سرزمین زنده خواهد ماند.
در سال 1345، پرده سینماها به روی حماسه‌ای رنگارنگ و پرشور گشوده شد. "حسین کرد"، روایتی سینمایی از قصه جاودان حسین کرد شبستری، به کارگردانی اسماعیل کوشان، قلب‌های تماشاگران را تسخیر کرد.
دوربین، ما را به دشت‌های وسیع و کوهستان‌های سر به فلک کشیده می‌برد، جایی که حسین کرد، چوپان دلیر سردار مسیح خان، گله‌های گوسفندان را به چرا می‌برد. اما سرنوشت، برای او ماجراجویی‌های بزرگتری در نظر دارد.
روزی، فری ناز، دختر زیبای سردار، طعمه راهزنان بی‌رحم می‌شود. حسین کرد، با شجاعت و مهارت بی‌نظیر خود، به نبرد با راهزنان می‌رود و فری ناز را از چنگال آنان نجات می‌دهد. این آغاز داستانی عاشقانه و پر فراز و نشیب است.
حسین کرد، با قدرت و شجاعت خود، دل شاه عباس را به دست می‌آورد و به عنوان داروغه پایتخت منصوب می‌شود. او با عدالت و درایت، نظم و امنیت را در پایتخت برقرار می‌کند و در دل مردم جای می‌گیرد.
اما عشق حسین کرد به فری ناز، همچنان شعله‌ور است. شاه عباس، با دیدن عشق پاک و صادقانه این دو دلداده، اسباب ازدواج آنان را فراهم می‌کند. عروسی حسین کرد و فری ناز، جشنی باشکوه و به یاد ماندنی است که در تاریخ ایران ثبت می‌شود.
فیلم "حسین کرد"، با بازی‌های درخشان بازیگران، موسیقی حماسی و صحنه‌های اکشن نفس‌گیر، تماشاگران را به دنیایی پر از هیجان و شگفتی می‌برد. این فیلم، یادآور داستان‌های پهلوانی و حماسی ایران است که در قلب هر ایرانی زنده است.
در سرزمین کلمات، جایی که داستان‌ها چون رودخانه‌ای جاری‌اند و هر کلمه گوهری است درخشان، قصه‌ای وجود دارد که طول و تفصیلش زبانزد خاص و عام است. قصه‌ای که همچون قالی کرمان، پر از نقش و نگار است و هر گوشه‌اش دنیایی از ماجراها را در خود جای داده است. این قصه، نه قصه‌ای معمولی، بلکه "حسین کرد شبستری" است، حماسه‌ای که آنچنان پر پیچ و خم و طولانی است که گویی پایانی ندارد.
در میان مردم کوچه و بازار، اگر کسی بیش از حد سخن بگوید و کلامش را به درازا بکشد، به او می‌گویند: "فلانی! مگر قصه حسین کرد تعریف می‌کنی؟" گویی این قصه، مقیاسی شده است برای سنجش پرحرفی و پرگویی.
تصور کنید، در یک جمع دوستانه نشسته‌اید و یکی از دوستان شروع می‌کند به تعریف خاطره‌ای از سفرش. او آنچنان با آب و تاب و جزئیات فراوان صحبت می‌کند که گویی در حال خواندن کتابی قطور است. شما که از این همه پرحرفی کلافه شده‌اید، با لبخندی بر لب می‌گویید: "عزیزم! مگر قصه حسین کرد تعریف می‌کنی؟" و همه با خنده متوجه منظور شما می‌شوند.
یا مثلاً در یک جلسه کاری، یکی از همکاران شروع می‌کند به توضیح پروژه‌ای که در دست دارد. او آنقدر جزئیات بی‌اهمیت را مطرح می‌کند و بحث را به حاشیه می‌برد که حوصله همه سر می‌رود. در این هنگام، شما با لحنی شوخ‌طبعانه می‌گویید: "دوست عزیز! لطفاً قصه حسین کرد را برایمان تعریف نکن. فقط به نکات اصلی بپرداز." و همه با تکان دادن سر، حرف شما را تأیید می‌کنند.
"قصه حسین کرد شبستری"، نه تنها یک داستان جذاب و خواندنی است، بلکه به نمادی تبدیل شده است برای اشاره به پرحرفی و طولانی بودن کلام. این قصه، به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات، باید به اصل مطلب پرداخت و از زیاده‌گویی پرهیز کرد.
حسین کرد شبستری، پهلوان نام‌آور و قهرمان قصه‌ها، در گذر زمان همچنان در قلب فرهنگ و ادبیات ایران می‌تپد. داستان او، آمیزه‌ای از واقعیت و افسانه، نمادی از شجاعت، جوانمردی و عشق به وطن است. این داستان بلند و پرماجرا، نه تنها سرگرمی مردم در قهوه‌خانه‌ها و گذرگاه‌ها بوده، بلکه به عنوان معیاری برای سنجش پرحرفی و زیاده‌گویی نیز به کار رفته است.
حسین کرد شبستری، با همه فراز و نشیب‌های زندگی‌اش، همچنان الهام‌بخش نسل‌های بعدی است. او به ما می‌آموزد که با شجاعت و اراده می‌توان بر مشکلات پیروز شد و به اهداف والا دست یافت. داستان او، یادآور این نکته است که قهرمانان واقعی در قلب مردم زندگی می‌کنند و نامشان برای همیشه در تاریخ جاودان می‌ماند.
حسین کرد شبستری، تنها یک شخصیت داستانی نیست، بلکه نمادی است از روح بلند و پویای فرهنگ ایران. او پلی است میان گذشته و حال، که ما را به ریشه‌های فرهنگی‌مان پیوند می‌دهد و به ما یادآوری می‌کند که قهرمانان واقعی در میان ما هستند و می‌توانند الهام‌بخش ما در زندگی باشند.
