موکبانگ یک پدیده جذاب در دنیای دیجیتال است که تماشای غذا خوردن می‌تواند لذت و آرامش را به ارمغان آورد، اما باید با احتیاط انجام شود. آیا تا به حال صد کیلو مرغ سوخاری را یک‌جا خورده‌اید؟ یا هشت‌پا امتحان کرده‌اید و می‌خواهید بدانید چگونه باید آن را خورد؟ این روزها تنها با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توانید پاسخ تمام کنجکاوی‌های غذایی خود را پیدا کنید.
در چند سال اخیر، تماشای غذا خوردن دیگران در اینترنت به یکی از سرگرمی‌های محبوب تبدیل شده است. چه بخواهید درباره یک غذای خاص بیشتر بدانید یا فقط کنجکاو باشید که مزه غذاهای عجیب و ناشناخته چگونه است، به راحتی می‌توانید تعداد زیادی ویدئو مرتبط با آن را در اینترنت پیدا کنید.
ویدئوهای مربوط به غذا خوردن در اینترنت به قدری رایج شده‌اند که تماشای بسیاری از آنها ما را حیرت‌زده می‌کند. شاید با خود فکر کنیم: «واقعاً کسی این غذا را می‌خورد؟» یا «چالش غذایی بعدی چه خواهد بود؟» اما موضوع تنها به کنجکاوی محدود نمی‌شود. به نظر می‌رسد دلایل روانشناختی و عمیقی نیز پشت این علاقه شدید به تماشای غذا خوردن دیگران به‌صورت آنلاین وجود دارد. در این مقاله از برنا اندیشان قصد داریم شما را با مفهوم تماشای غذا خوردن در اینترنت آشنا کنیم و دلایل جذابیت شگفت‌انگیز این نوع محتوا را بررسی کنیم.
با توجه به خطرات موکبانگ، بهتر است ویدئوهای غذایی را با دقت تماشا کنید و از انتخاب اینفلوئنسرهای سالم غافل نشوید. در اوایل دهه ۲۰۱۰ میلادی، ویدئوهای غذا خوردن در کره جنوبی به سرعت مورد توجه مردم قرار گرفت. این سبک محتوا به‌زودی به محبوبیت جهانی دست یافت، به طوری که اکنون برخی از ویدئوهای مربوط به غذا خوردن در یوتیوب بیش از ۵۰۰ میلیون بازدید دارند. این ویدئوها با نام «موکبانگ» شناخته می‌شوند که از ترکیب دو کلمه کره‌ای به معنای «خوردن» و «پخش زنده» تشکیل شده است.
در فرهنگ کره جنوبی، غذا خوردن بیشتر یک فعالیت گروهی محسوب می‌شود. این موضوع تا جایی اهمیت دارد که تنها غذا خوردن در رستوران‌ها امری غیرمعمول و ناپسند تلقی می‌شود. بنابراین، عجیب نیست که موکبانگ در واقع تلاشی برای ایجاد یک تجربه جمعی و همزمان غذا خوردن بوده است.
در ویدئوهای موکبانگ، معمولاً یک یا چند نفر در مدت زمان کوتاهی حجم زیادی غذا مصرف می‌کنند. هنگام غذا خوردن، آنها درباره طعم غذا و مسائل مختلف اجتماعی صحبت می‌کنند. گاهی برای افزایش جذابیت ویدئوها از تکنیک ASMR نیز استفاده می‌شود. نحوه تعامل میزبان با مخاطبان نیز احساس نزدیکی و خاص بودن را در بیننده‌ها ایجاد می‌کند.
آیا می‌دانید موکبانگ می‌تواند به پرخوری و اعتیاد به تماشای ویدئوها منجر شود؟ بهتر است هنگام تماشا، به نیازهای بدنتان گوش دهید. برخی ویدئوهای موکبانگ به معرفی غذاهای محلی می‌پردازند، در حالی که برخی دیگر صرفاً نمایشگر مصرف زیاد غذاهای ناسالم هستند. به همین دلیل، موکبانگ با انتقادات زیادی روبه‌رو شده است. برخی معتقدند این ویدئوها می‌توانند تنهایی را تشدید کنند، موجب اعتیاد، رفتارهای ناسالم تغذیه‌ای و حتی چاقی شوند. اما آیا این ادعاها صحت دارند؟ تأثیر تماشای موکبانگ چیست و آیا می‌توان جنبه‌های مثبتی هم برای آن در نظر گرفت؟
پژوهشی که در ژورنال علمی *Culture, Medicine and Psychiatry* منتشر شده، نشان می‌دهد ویدئوهای موکبانگ می‌توانند تأثیرات روانشناختی هم مثبت و هم منفی بر تماشاگران داشته باشند. مطالعه دیگری که در دانشگاه ناتینگهام ترنت انجام شده، دلایل روانشناختی پشت محبوبیت فراگیر این ویدئوها را بررسی کرده است. اختلال خوردن می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی فرد بگذارد. شناسایی و درمان به‌موقع این اختلال بسیار حائز اهمیت است. این دلایل بسیار متنوع‌اند؛ از یک طرف این ویدئوها جنبه سرگرمی دارند و می‌توانند استرس افراد را کاهش دهند. از طرف دیگر، برخی افراد برای فرار از واقعیت‌های زندگی روزمره به موکبانگ روی می‌آورند. همچنین، دلایل جدی‌تری مانند جایگزین شدن موکبانگ با نیازهای اجتماعی انسان‌ها وجود دارد. در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازیم:
موکبانگ می‌تواند به شدت سرگرم‌کننده باشد. تولیدکننده این ویدئوها ممکن است هنگام غذا خوردن داستان‌های خنده‌دار یا شوخی‌های جالبی تعریف کند. علاوه بر این، بسیاری از بینندگان از شنیدن صداها و دیدن تصاویر غذا خوردن نیز لذت می‌برند.
در برخی ویدئوهای موکبانگ، از میکروفن‌های ویژه برای ضبط صداهای ASMR استفاده می‌شود. ASMR یا «پاسخ خودمختار اوج حسی»، به احساسی لذت‌بخش اشاره دارد که برخی افراد هنگام شنیدن صداهای خاص تجربه می‌کنند. این حس شبیه به هیجان یا شادی ناگهانی است که موجب سیخ شدن موهای بدن می‌شود.
در ویدئوهای موکبانگ، تولیدکنندگان با استفاده از تکنیک ASMR، صداهایی مانند جویدن، هورت کشیدن، یا تکه کردن غذا را به دقت ضبط می‌کنند تا تجربه‌ای لذت‌بخش و حتی آرامش‌بخش برای بینندگان ایجاد کنند. این محرک‌های دیداری و شنیداری حس خاصی از سوزش ملایم یا گزگز را به وجود می‌آورند که در واقع ناشی از ترشح اندورفین است. اندورفین‌ها، گروهی از هورمون‌های شادمانی هستند که در پاسخ به محرک‌های ایمن و بی‌خطر فعال شده و باعث ترشح دوپامین و اکسی‌توسین می‌شوند.
دوپامین، به‌عنوان انتقال‌دهنده عصبی انگیزه و تمایل، باعث می‌شود تا تمرکز و اشتیاق بیشتری برای فعالیت‌هایی داشته باشید که حس خوبی به شما می‌دهند؛ همان عاملی که صبح‌ها انگیزه لازم را به شما می‌دهد تا از خواب بیدار شوید و با انرژی روز خود را آغاز کنید.
اکسی‌توسین، معروف به «هورمون عشق» یا «پیوند»، هنگام ارتباطات عمیق و صمیمانه ترشح می‌شود؛ این هورمون میان شریک‌های عاطفی، والدین و نوزادان دیده می‌شود و به افزایش حس رضایت، اعتماد و کاهش استرس کمک می‌کند. تحقیقات علمی نشان داده که ASMR نه‌تنها استرس را کاهش می‌دهد، بلکه جریان خون را نیز بهبود می‌بخشد و به نوعی یک تجربه همه‌جانبه از آرامش و لذت را به بیننده هدیه می‌کند.
آشنایی با طعم‌های منحصر به فرد غذاهای مختلف از سرتاسر جهان، یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های ویدئوهای موکبانگ است. اگر شما هم به دنبال کشف غذاهای کره‌ای هستید، می‌خواهید بدانید چطور طعم‌های عجیب و غریب مثل ماهی مرکب خام حس می‌شوند یا قصد دارید با غذاهای ملل مختلف آشنا شوید، موکبانگ در واقع دروازه‌ای است به دنیای طعم‌ها و تجربه‌ها. این ویدئوها تمام سؤالات شما را در مورد غذاهای متنوع جهان پاسخ می‌دهند و سفر آشپزی شما را به یک ماجراجویی بی‌نظیر تبدیل می‌کنند.
یکی از اهداف اصلی موکبانگ این است که تماشاگران احساس کنند خودشان در حال لذت بردن از غذاهایی هستند که در ویدئوها مشاهده می‌کنند. برای این منظور، تولیدکنندگان ویدئوها با دقت زیادی نکات متعددی را رعایت می‌کنند تا بینندگان بهترین تجربه ممکن را داشته باشند. به عنوان مثال، انتخاب خوراکی‌های جذاب و استفاده از مکان‌های زیبا، همراه با لوازم غذاخوردن مناسب، تمام این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا صدای دلنشین جویدن و خوردن مواد غذایی، حس واقعی‌تری را به بیننده منتقل کند. برخی از اینفلوئنسرها حتی مراحل پخت غذا را به نمایش می‌گذارند و اطلاعات فرهنگی و جالبی درباره هر خوراکی را در اختیار تماشاگران قرار می‌دهند، که این امر به جذابیت و عمق تجربه‌ی تماشا افزوده و آن را به یک سفر آشپزی و فرهنگی واقعی تبدیل می‌کند.
تماشای ویدئوهای موکبانگ می‌تواند به ایجاد عادات غذایی ناسالم منجر شود، پس با احتیاط و آگاهی این محتواها را بررسی کنید. تماشای ویدئوهای موکبانگ می‌تواند به شما کمک کند تا حس سیری بیشتری را تجربه کنید. بر اساس یک تحقیق جالب، مشخص شده است که بینندگانی که ویدئوی فردی را مشاهده می‌کنند که در حال خوردن یک خوراکی خاص است، بعد از آن اشتهای کمتری برای خوردن آن خوراکی پیدا می‌کنند. این یعنی، به‌جای اینکه همیشه دست به کار شوید و خوراکی‌ها را بخورید، می‌توانید با لذت بردن از تماشای این ویدئوها، به سادگی نیاز خود به غذا را کاهش دهید!
تماشای ویدئوهای موکبانگ می‌تواند یک راه فرار دلپذیر برای افرادی باشد که با استرس دست و پنجه نرم می‌کنند. این ویدئوها به بینندگان کمک می‌کنند تا از احساس گناه و اضطراب ناشی از چاقی فاصله بگیرند. بسیاری از جوانان ممکن است تحت فشار والدین خود قرار بگیرند و از خوردن غذاهای محبوبشان محروم شوند. در چنین مواقعی، آنها به تماشای موکبانگ پناه می‌برند تا در دنیایی سرشار از طعم‌ها و لذت‌ها غرق شوند و برای لحظاتی از واقعیت‌های ناخوشایند دور شوند. این ویدئوها به آنها اجازه می‌دهد تا بدون هیچ‌گونه محدودیتی از خوراکی‌های موردعلاقه‌شان لذت ببرند و حس آزادی و خوشحالی را تجربه کنند.
اینترنت تنها یک بستر سرگرمی نیست؛ بلکه برای بسیاری از افراد، فضایی است برای دسترسی به آنچه در زندگی روزمره خود از آن محروم هستند. با وجود محتواهای متنوع و غنی که به ویژه در شبکه‌های اجتماعی موجود است، اینترنت به افراد این امکان را می‌دهد که جامعه و ارتباطات مورد نظر خود را پیدا کنند. این فضا نه تنها احساس تعلق را تقویت می‌کند، بلکه با به اشتراک‌گذاری تجربیات و نظرات، احساس تنهایی را کاهش می‌دهد و ارتباطات معناداری را شکل می‌دهد. اینترنت، به یک پل برای ارتباطات انسانی تبدیل شده که می‌تواند احساس نزدیکی و همبستگی را در دل‌های ما زنده کند.
در ادبیات روانشناختی، مفهوم «مدل استفاده جبرانی از اینترنت» به این نکته اشاره دارد که افرادی با نیازهای برآورده‌نشده در دنیای واقعی، می‌توانند از شبکه‌های اجتماعی آنلاین به عنوان ابزاری برای جبران این کمبودها بهره‌برداری کنند.
غذا خوردن اغلب یک تجربه جمعی محسوب می‌شود، و زمانی که افراد به تنهایی غذا می‌خورند، تماشای ویدئوهای موکبانگ به آنها احساس هم‌سفره بودن با دیگران را القا می‌کند. سبک خاص روایتگری این ویدئوها می‌تواند نوعی صمیمت آنلاین ایجاد کند. بینندگان این محتوا معمولاً ارتباط عاطفی و همدردی عمیقی با سازنده ویدئو برقرار می‌کنند. برای مثال، سازنده موکبانگ ممکن است در اتاقی پر از لوازم و تجهیزات نظامی، مانند مجسمه‌های جنگی و تفنگ‌های اسباب‌بازی، غذا بخورد. این کار می‌تواند به کهنه‌سربازان بازنشسته کمک کند تا احساس تنهایی کمتری داشته باشند و به نوعی نیازهای اجتماعی آنها، حتی به‌مدت کوتاهی، برآورده شود. این تعاملات مجازی می‌توانند به انسان‌ها احساس نزدیکی و همبستگی ببخشند و آنها را در دنیای واقعی حمایت کنند.
هرم مازلو به وضوح نشان می‌دهد که برقراری ارتباط با دیگران چقدر اهمیت دارد. این هرم، نموداری از سلسله‌مراتب نیازهای انسانی است که در آن، نیازهای ابتدایی‌تر در ردیف‌های پایین‌تر و نیازهای پیچیده‌تر در ردیف‌های بالاتر قرار گرفته‌اند. به عبارت دیگر، برای ارضای نیازهای سطح بالاتر، باید ابتدا نیازهای پایه‌ای تأمین شوند. در این ساختار، نیاز به عشق و تعلق‌داشتن جایگاهی ویژه دارد و نمایانگر اهمیت عمیق ارتباطات اجتماعی در زندگی انسان‌هاست. این نیاز، بیانگر این است که انسان‌ها به چه میزان به ارتباط با یکدیگر نیاز دارند تا احساس کامل‌تری از زندگی داشته باشند.
تماشای ویدئوهای موکبانگ برای برخی افراد می‌تواند حس ناخوشایندی به همراه داشته باشد. صحنه‌هایی از خودویرانگری یک فرد در برابر دوربین یا اسراف غذاهای لذیذ، به‌راحتی نمی‌تواند دلپذیر باشد. انتقاداتی که به این نوع ویدئوها وارد می‌شود، عمدتاً به زیاده‌روی در تماشای آنها و تأثیرات منفی بر رفتار شخصی مربوط می‌شود. پژوهشگران نیز به بررسی علل روانشناختی که باعث جذب افراد به تماشای موکبانگ می‌شود، پرداخته‌اند. در ادامه، به خطرات مرتبط با تماشای این ویدئوها خواهیم پرداخت و تأثیرات آنها بر روان و رفتار بینندگان را بررسی خواهیم کرد.
وکبانگ به شما احساس نزدیکی و صمیمیت می‌دهد، اما فراموش نکنید که باید در انتخاب محتوای مورد نظر خود دقت کنید. مجری‌های ویدئوهای موکبانگ معمولاً در جلوی دوربین، مقادیر زیادی غذا را می‌خورند، در حالی که اکثر آنها دارای وزن کم و تناسب اندام هستند. این موضوع باعث شده است که سوالی متداول در فضای اینترنت مطرح شود: «چطور این اینفلوئنسرها اینقدر لاغر می‌مانند؟» بسیاری از بینندگان از اینفلوئنسرهای غذایی می‌خواهند که به‌طور علنی وزن خود را اعلام کنند.
اما واقعیت این است که تماشاگران از جزئیات پشت صحنه ساخت این ویدئوها آگاهی ندارند. برخی از تولیدکنندگان قبل از اینکه حجم زیادی غذا را صرف کنند، مدتی را به دور از غذا می‌گذرانند تا از افزایش وزن جلوگیری کنند. همچنین، ممکن است یک ویدئو در چند مرحله و با فاصله زمانی طولانی ضبط شود و همه غذا در یک نوبت خورده نشود.
پس طبیعی است که تماشاگران با مشاهده این ویدئوها، نگرش منفی نسبت به وزن و فرم بدن خود پیدا کنند. چرا که آنها ممکن است کمتر یا به‌اندازه مجریان ویدئوها غذا بخورند، اما هنوز هم با مشکل اضافه‌وزن مواجه هستند.
یک تحقیق در این زمینه نشان داد که افرادی که نارضایتی زیادی از تصویر بدنی خود دارند، تمایل بیشتری به تماشای ویدئوهای موکبانگ دارند و اغلب در حین تماشای آنها، خودشان نیز مشغول خوردن غذا هستند.
تحقیقات نشان می‌دهد که عادت‌های تغذیه‌ای بیش از ۳۲ درصد از تماشاگران پرشور موکبانگ تحت تأثیر قرار می‌گیرد. پژوهشگران می‌گویند که موکبانگ معمولاً به‌صورت صحنه‌سازی‌شده و با هدف جذب مخاطب در شبکه‌های اجتماعی تهیه می‌شود. بنابراین، اگر ویدئویی برای نمایش پرخوری یا مصرف غذاهای ناسالم تولید شود، این می‌تواند در میان برخی تماشاگران منجر به افزایش رفتارهای پرخوری یا الگوهای غذایی غیرقابل کنترل شود. به‌ویژه زمانی که بینندگان این رفتارها را مطلوب یا صحیح تلقی کنند.
ادامه تماشای این گونه ویدئوها و عادت به آنها می‌تواند درک بیننده از حجم مناسب یا سالم غذا خوردن را تغییر دهد و در نهایت منجر به پرخوری یا افراط در خوردن شود.
در یک مطالعه جذاب دیگر، دانشمندان به بررسی عواملی که منجر به موفقیت ویدئوهای موکبانگ می‌شوند، پرداختند. نتایج نشان داد که ویدئوهایی که پرخوری را به تصویر می‌کشند، به‌طور قابل توجهی بیشتر از ویدئوهایی که این رفتار را نداشتند، مورد توجه قرار می‌گیرند. جالب‌تر این که ویدئوهایی که در آنها غذا به سرعت و در حجم زیاد خورده می‌شد، بازدید بیشتری نسبت به ویدئوهایی داشتند که غذا خوردن در آنها بدون محدودیت زمانی بود.
به‌ویژه ویدئوهای مربوط به غذاهای تند و پرادویه یا آن دسته غذاهایی که معده را به چالش می‌کشند، چهار برابر بیشتر از سایر ویدئوها مورد تماشا قرار می‌گرفتند. به نظر می‌رسد که مخاطبان موکبانگ از تماشای رفتارهای ناسالم در غذا خوردن استقبال بیشتری می‌کنند و این نشان‌دهنده یک تمایل قابل توجه به تجربه‌های غیرمعمول است.
برخی افراد به‌منظور جلوگیری از پرخوری و زیاده‌روی در مصرف غذا، ویدئوهای موکبانگ را تماشا می‌کنند تا از این طریق احساس سیری کنند بدون آنکه عواقب واقعی خوردن غذا را متحمل شوند. جالب‌تر اینکه، برخی از آنها با برنامه‌ریزی روزانه، تماشای این ویدئوها را به جای مصرف خوراکی‌های مضر و هوس‌انگیز قرار می‌دهند و با این روش به‌دنبال کاهش وزن هستند!
اما این روند می‌تواند خطرناک باشد؛ زیرا به‌جای مصرف مقدار کافی غذا و صرف وعده‌های غذایی منظم، برخی افراد تلاش می‌کنند حجم غذای خود را به شدت محدود کنند. این رفتار می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تر شود، مانند استفراغ غذا پس از صرف آن یا استفاده نادرست از داروهای ملین به‌منظور کاهش وزن. این نوع رفتارهای ناسالم می‌تواند به عوارض جدی برای سلامتی منجر شود و باید با دقت و هوشیاری به آنها توجه کرد.
تولیدکنندگان ویدئوهای موکبانگ به‌خاطر توجه و استقبال فراوان بینندگان ممکن است به‌سوی رفتارهای عجیب و غریب ترغیب شوند تا جلب توجه بیشتری کنند و به ثروت بیشتری دست یابند. این احساس فشار برای پاسخ به درخواست‌ها و چالش‌هایی که از سوی تماشاگران مطرح می‌شود، می‌تواند سلامت جسمی و روانی آنها را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. در نتیجه، این مسیر نه‌تنها می‌تواند به خطر افتادن سلامتی آنها منجر شود، بلکه ممکن است باعث ایجاد وابستگی به مخاطب و رقابت برای جلب توجه بیشتر گردد.
به‌عنوان مثال، ممکن است میزبان یک ویدئو با مصرف مقدار کالری‌ای معادل وزن خود یا حتی ۱۰ هزار کالری در یک وعده، تلاش کند تا جلب توجه بیشتری کند. این رفتارهای عجیب و غریب گاهی می‌تواند به‌عنوان یک مکانیزم مقابله‌ای عمل کند. در واقع، تولیدکننده ویدئو با این اقدامات ممکن است بخواهد به اختلال‌های روانی خود در زمینه تغذیه پاسخ دهد. یک پژوهش انجام‌شده در دانشگاه چستر آمریکا نیز این موضوع را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که بین اختلال‌های تغذیه و خودآزاری ارتباط قابل‌توجهی وجود دارد.
برخی از ویدئوهای موکبانگ با رویکرد داستان‌سرایی عرضه می‌شوند که در آن، سازنده ممکن است ایده‌ها و رفتارهای نادرستی را مطرح کند و با تأثیر زیادی که بر بینندگان دارد، به‌تدریج اخلاقیات ناپسند را عادی‌سازی کند. به‌عنوان مثال، او می‌تواند در تعامل با حیوانات خشونت‌آمیز باشد، از قاتل‌های سریالی صحبت کند یا حتی فرهنگ اسراف را ترویج دهد.
شاید بپرسید، «کدام فردی ممکن است تحت تأثیر این موضوعات احمقانه قرار گیرد؟» اما قضیه از این قرار است که این ویدئوها در فضایی صمیمی و دلپذیر ضبط می‌شوند و از محرک‌های لذت‌بخش مانند ASMR در حین خوردن غذا بهره می‌برند. وقتی مخاطب حس نزدیکی به تولیدکننده ویدئو پیدا می‌کند یا از تماشای آن لذت می‌برد، احساسات او تحت تأثیر قرار می‌گیرند و ممکن است به سمت تفکر و رفتارهای نادرستی سوق یابند یا حتی احساسات غیرانسانی در آنها شکل بگیرد.
تماشای ویدئوهای موکبانگ می‌تواند به سرعت به یک نوع اعتیاد تبدیل شود و علائمی مشابه با اعتیاد به مواد مخدر را به همراه داشته باشد. این ویدئوها به‌راحتی می‌توانند حس نیاز به تماشا را در بینندگان ایجاد کنند و آنها را به دام خود بکشند. برخی از تماشاگران ممکن است به‌دلیل احساس تنهایی، بی‌حوصلگی یا کمبود تعامل اجتماعی، به تماشای افراطی این ویدئوها روی آورند و در واقع، به‌دنبال راهی تخریب‌کننده برای فرار از این احساسات باشند.
یک مطالعه جدید به بررسی تأثیر تماشای ویدئوهای موکبانگ با محتوای ناسالم پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که صرف زمان زیاد برای تماشای این ویدئوها می‌تواند به نوعی اعتیاد منجر شود. محققان از ۶۰۴ نفر از طرفداران ویدئوهای موکبانگ درخواست کردند تا یک مدل سنجش اعتیاد و چند پرسشنامه را تکمیل کنند. جالب اینجاست که دو درصد از این شرکت‌کنندگان اعلام کردند که به‌طور روزانه چهار ساعت یا بیشتر به تماشای این ویدئوها می‌پردازند.
این تحقیق نشان داد که تماشای بیش از حد ویدئوهای موکبانگ با عادت تماشای اعتیادآور یوتیوب در ارتباط است و به‌ویژه در افرادی که احساس تنهایی می‌کنند، بیشتر دیده می‌شود. محققان نتیجه‌گیری کردند که این رفتار در واقع یک روش ناکارآمد برای مقابله با حس تنهایی است؛ به‌طوری که تماشاگران به جای برقراری ارتباط و تعامل واقعی، سعی دارند با مشاهده این ویدئوها، احساس همبستگی اجتماعی را تجربه کنند.
یک تحقیق جالب در کره جنوبی، زادگاه موکبانگ، بر روی بیش از ۱۲۰ هزار دانش‌آموز و دانشجو انجام شد. این پژوهش به بررسی ارتباط بین تماشای ویدئوهای موکبانگ و شاخص توده بدنی (BMI) پرداخت و نتایج آن نشان داد که تماشای این نوع ویدئوها به‌ویژه در پسران می‌تواند به چاقی منجر شود.
با توجه به خطرات و معایب مرتبط با تماشای ویدئوهای موکبانگ که در بخش‌های قبل به آنها پرداخته شد، رعایت برخی نکات می‌تواند به شما کمک کند تا تجربه‌ای سالم و لذت‌بخش از تماشای این ویدئوها داشته باشید:
1. وضعیت روحی‌تان را ارزیابی کنید: پیش از اینکه تصمیم به تماشای ویدئوهای غذا خوردن بگیرید، از خودتان بپرسید که حالتان چطور است. اگر روز خوبی ندارید، شاید بهتر باشد به سلامت روان‌تان اهمیت بیشتری بدهید و از تماشای این ویدئوها بپرهیزید.
2. ویدئو را در حین غذا خوردن پخش نکنید: تماشای ویدئوی غذا خوردن در حین صرف غذا می‌تواند شما را به سمت پرخوری سوق دهد. اگر حتماً می‌خواهید همزمان با ویدئو غذا بخورید، به حجم غذایی که مصرف می‌کنید توجه ویژه‌ای داشته باشید.
3. اینفلوئنسرهای سالم را انتخاب کنید: تولیدکنندگانی که غذاهای سالم یا معمولی را مصرف می‌کنند، معمولاً تأثیر بهتری بر عادات غذایی شما دارند. در انتخاب اینفلوئنسرها، به یاد داشته باشید که چه نوع دوستی را ترجیح می‌دهید: کسی که به شما در اتخاذ تصمیمات سالم کمک کند یا کسی که سلامتی‌تان را به خطر بیندازد؟
4. به نیازهای بدنی‌تان گوش دهید: تولیدکننده ویدئوهای موکبانگ ممکن است شبیه یک دوست نزدیک به نظر برسد که در کنار شما غذا می‌خورد، اما بهتر است به بدن خودتان گوش کنید. وقتی گرسنه هستید، غذا بخورید و وقتی سیر شدید، دست از خوردن بکشید. اگر با تماشای این ویدئوها غذا می‌خورید، هیچ ایرادی ندارد اگر غذای شما زودتر تمام شود.
5. زمان را مدیریت کنید: اگر متوجه شدید که به تماشای ویدئوهای موکبانگ اعتیاد پیدا کرده‌اید، برای خودتان زمان محدودی تعیین کنید. به راحتی ممکن است فراموش کنید که چقدر زمان را صرف تماشای این ویدئوها کرده‌اید. برای جلوگیری از این اتفاق، یک هشدار صوتی تنظیم کنید تا به شما یادآوری کند که باید تماشا را متوقف کنید.
6. اگر پسر هستید، بیشتر دقت کنید: احتمال پرخوری در حین تماشای ویدئوهای موکبانگ در پسران بیشتر از دختران است، بنابراین توجه بیشتری به رفتار خود داشته باشید و سعی کنید از پرخوری جلوگیری کنید.
موکبانگ، پدیده‌ای جذاب و سرگرم‌کننده که در دنیای دیجیتال امروزی به سرعت در حال گسترش است، می‌تواند به‌طور همزمان لذت‌بخش و خطرناک باشد. در حالی که تماشای این ویدئوها می‌تواند احساس نزدیکی و صمیمیت را ایجاد کند و حتی موجب آرامش شود، اما خطرات و معایبی هم به همراه دارد که باید به آنها توجه کرد.
از جمله این خطرات می‌توان به ایجاد عادات غذایی ناسالم، افزایش احتمال پرخوری، و اعتیاد به تماشای این ویدئوها اشاره کرد. همچنین، محتواهای غیر اخلاقی و نادرست موجود در برخی از این ویدئوها می‌تواند تأثیرات منفی بر روی بینندگان بگذارد و رفتارهای ناپسند را عادی‌سازی کند.
بنابراین، تماشای موکبانگ باید با احتیاط و دقت صورت گیرد. بررسی وضعیت روحی و روانی خود، انتخاب اینفلوئنسرهای سالم، و رعایت نکات زمان‌بندی می‌تواند به شما کمک کند تا از این تجربه لذت ببرید بدون اینکه سلامت جسمی و روانی‌تان به خطر بیفتد. در نهایت، این شما هستید که با آگاهی و هوشیاری می‌توانید از دنیای جذاب موکبانگ بهره‌برداری کنید و آن را به یک تجربه مثبت و مفید تبدیل کنید.
