متن زیر بخشی از منظومه فکری فردی است که این تفکرات را از یک حدیث برداشت کرده و آن را با جامعه امروزی تطابق داده. در نوع خود جالبه بدونیم که این تفکر در شرکت‌های بزرگ فناوری دنیا نسبت به کارمند عملی میشه و کارمندان یا کارگران اون رو حقوق مسلّم خود به حساب می‌آورند. خوبه که اشخاصی که ادعای کارآفرینی دارند، داعیه رعایت حقوق کارگران و کارکنان دارند نگاهی به اصل مطلب بیاندازند:
بالا بردن زمینهی ارتقاء توانایی‌های کارگر یک وظیفه است. یک حدیثی داریم که من اینجا یادداشت کرده‌ام؛ [میفرماید:] مَن ظَلَمَ اَجیراً اَجرَهُ اَحبَطَ اللهُ عَمَلَهُ وَ حَرَّمَ عَلَیهِ ریحَ الجَنَّة (۷)؛ اگر کسی به یک کارگری ظلم بکند، در مورد اجرت او و دستمزد او ظلم بکند، همه‌ی اعمال خیر او از بین میرود، حبط میشود ــ حبط یعنی نابود شدن، از بین رفتن ــ وَ حَرَّمَ عَلَیهِ ریحَ الجَنَّة؛ و خدای متعال بوی بهشت را بر این آدم حرام میکند! یعنی این‌جوری است. خب حالا این ظلم چیست؟ ظلم این است که فقط دستمزد او را ندهند؟ خب بله، اینکه ظلم بزرگی است امّا فقط این نیست؛ بنده احتمال میدهم که اقدام نکردن در زمینهی همین مسائلی مثل بیمه، مثل بهداشت، مثل بالا بردن مهارت، مثل آموزش، میدان ندادنِ ابتکار عمل، اینها هم ظلم است؛ یعنی اگر چنانچه میخواهید به کارگر ظلم نشود، بایستی وسایل و زمینهی ارتقاء مهارت او را فراهم کنید؛ مسئله‌ی بیمه را تأمین کنید، مسئله‌ی بهداشت را، مسئله‌ی سلامت خانوادگی را، مسئله‌ی امنیّت شغلی را تأمین کنید؛ یعنی نبود اینها هم در واقع ظلم است. خب این هم یک نکته.
برشی از بیانات آقای سیّدعلی خامنه‌ای در دیدار کارگران به مناسبت هفته کار و کارگر
