سلام به هر کسی که داره این پست و میخونه...
خب... حتی نمیدونم از کجا شروع کنم!
من ۲۱ سالمه و اضطراب اجتماعی دارم. از بچگی خجالتی بودم و دوستای زیادی هم نداشتم. ولی این خجالتی بودن تا اواخر دبیرستان اونقدر آزار دهنده نبود اما با شیوع کرونا و قرنطینه، من مدت زیادی رو توی خونه گذروندم و همه چیز بدتر شد. تا جایی که حتی نمیتونم تنهایی از خونه بیرون برم. کنفرانس های دانشگاه رو حتی به قیمت از دست دادن نمره میپیچونم. جز یک دوست صمیمی که از راهنمایی تا الان که دانشگاه هستم باهامه هیچ دوستی ندارم و به معنای واقعس هسچکس و نمیشناسم. من تموم زندگیم و توی خونه گذروندم و دیگه دارم حالم از خودم به هم میخوره. نه دوستی نه ارتباط عاطفی ای... هیچی رو تجربه نکردم. دارم تموم سال های جوونیم رو با بیهودگی و توی خونه نشستن تلف میکنم. دلم میخواد زندگی کنم شاید بنظرتون مسخره بشه اما حتی دلم میخواد شکست بخورم زمین بخورم ولی حداقل یه کاری بکنم. یه چیزی و تجربه کنم. ۴ تا ادم ببینم رابطه بسازم. و از این وضعیت خسته کننده ی لعنتی راحت بشم.
خیلی خوشحال میشم اگه کسی اینجا بتونه کمکم کنه :)
