یک مرد؛
فقط درصورتی زنی و انتخاب میکنه که تیکه ای از پازل موقعیت های زندگیش با اون آدم پربشه:
زنی که بتونه دغدغه زندگی مادیش و با بابای پولدارش یا سرکار رفتن خودش پرکنه،
زنی که برای مادر شوهرش همدم باشه چون به تازگی پیرزن تنهایی شده،
زنی که با بی پولی و نداری شوهرش بسازه.
زنی که مطیعش باشه، برای مهاجرت، برای تحصیل، برای کار، همراه باشه و حرفی نزنه.
زنی که خودش و وقف خونه و فرزندداری کنه،
چون همه اینا به بقای اون مرد کمک میکنه.
برای یک مرد ،
با علاقه نگاه کردنت مهم نیست،
دودستی چسبیدن دستاش مهم نیست،
واسش اهمیتی نداره که چقدر با عشق سمتش میری،
چندبار بهش میگی دوسِت دارم،
بخاطر همینه که ممکنه روزی چندبار از خودت بپرسی چرا منی که همه چیز داشتم و انتخاب نکرد؟ چرا من نه؟ چرا اون؟
مردها با عقلشون تصمیم می گیرند،
مردها دنبال زندگی تو دنیای رئال هستن نه سورئال ما زن ها.