باسمه تعالی
یکی از راه های عمیق تر شدن یک دانسته جدید یا افزایش ماندگاری آموزه‌ها ، پل زدن آن به دانسته های قبلی است که در ذهن ما وجود دارد.
یعنی اینکه وقتی سراغ مطلب تازه ای می رویم ، در کنار دست خودمان انبوه اطلاعات قبلی‌مان را هم داریم که شاید منظم و شاید هم نامنظم در ذهن ذخیره شده است.
ممکن است مدت زیادی هم گذشته باشد که سراغ فلان دانستی خود نرفته ایم و به عبارتی در گوشه‌ی ذهن ما خاک می‌خورد. اینجا است که این دانستی جدید ، قلاب می اندازد و آن اطلاعاتی که با خودش در ارتباط است را بیرون می کشد و پیوند می‌خورد. البته این اتفاق به طور طبیعی و ناخواسته رخ می دهد ولی اگر توجه ما هم به این روند معطوف باشد ، می توانیم این شاخه های تازه ای که می رویند را بیشتر و تنومندتر کنیم. اگر این فرایند را آگاهانه دنبال کنیم و تقویت کنیم ؛ ابتدا تازه شدن اطلاعات قبلی خود را داریم و در وهله‌ی دوم ، آن اطلاعات تلمبار شده نظمی خوب می گیرند و در مرحله بالاتر ، خلاقیت و ابتکار رخ می‌دهد.
آمیخته شدن دانسته های قبلی و تازه ، یک تفکر و ایده جدید را ایجاد می کند. کافی است که با یک سطح بالایی از توجه با مفاهیم تازه روبروش بشویم و از ذهن خود کمک بگیریم تا آنها را تجزیه و تحلیل کند و آن را با دانسته های قبلی بجوشاند و ارتباط برقرار کند.
