این روزها همه ما، هر کدوم به شکلی، دلنگرانیم. ترس، اضطراب و بیقراری، بخشی از حالوهوای طبیعی ما شده. وقتی شرایط از کنترلمون خارجه و آینده مبهمه، نگرانی، واکنشی انسانیـه.
اما در همین زمانه سخت، اینکه زمانمون رو صرف چی کنیم، چی بگیم و چطور رفتار کنیم، میتونه حال ما و اطرافیانمون رو بهتر یا بدتر کنه.
🔹 مثلاً تصمیم بگیریم اخبار رو بیوقفه دنبال نکنیم. با خودمون و خانواده قرار بذاریم چند ساعت گوشیهامون رو کنار بذاریم. بگذاریم ذهنمون از بمبارون خبر و تحلیل کمی فاصله بگیره.
🔹 به کارهای ساده و روزمره برگردیم: جارو بزنیم، وسایل خراب رو درست کنیم، گلهامون رو آب بدیم، آلبومها رو ورق بزنیم، کتاب بخونیم یا فیلم ببینیم. برگردیم به زندگی معمول.
🔹 یادت باشه: کنترل اتفاقات بیرونی با ما نیست؛ اما کنترل حال و احوال خودمون، چرا.
🔹 از گفتن جملات اضطرابزا پرهیز کنیم. اجازه بدیم هر کسی، بهخصوص بچهها، احساساتش رو تجربه کنه. قضاوت نکنیم، نگیم «ترسو نباش»، و حال ناخوشش رو انکار نکنیم.
🔹 سعی کن تا جایی که میتونی روال عادی زندگیت رو ادامه بدی.
جملهی «دست و دلم به کاری نمیره» رو با «کنترل دست و دلم دست خودمه» عوض کن.
ذهنت رو از بمباران اطلاعاتی دور نگه دار.
🦋 راههایی برای آرام کردن خودت پیدا کن:
نفس عمیق، نوشتن، دعا، مدیتیشن، ریلکسکردن بدن، گفتگوهای همدلانه.
🦋 مراقب کودکان باشید.
اونا شاید نتونن ترسشون رو بیان کنن، ولی از ما یاد میگیرن چطور واکنش نشون بدن.
حواست به حرفایی که تلفنی یا حضوری جلوی اونها میزنی باشه.
🔹 کودکان چیزی رو که ما در حد احتمال و گمان میگیم، واقعی و قطعی باور میکنن.
همین حرفها ممکنه ریشهی اضطراب و ترس عمیقتری بشه.
✨ از دل این تاریکی، نور بیرون میاد.
امیدوارم به زودی، با هم، از این روزهای پراضطراب رد بشیم.
با مهر
فاطمه داداشی
💪انسان20
🆔 @ensane_2020
