واگویه همان حرف هایی است که آهسته به خودمان می زنیم. همان زمزمه هایی که فقط خودمان می شنویم.
حرف هایی که مثل چراغی روشن می تواند مسیر حودشناسی را برایمان روشن کند.
وقتی با خودتان مهربان و صادقانه صحبت می کنید در واقع دارید با حود واقعی تان ارتباط برقرار می کنید.
همان کسی که پشت سایه ها یا نقاب ها پنهان شده است.
هربار که به خودتان می گویید "من نمی توانم" یا "من خوبم" در واقع بخشی از خودتان را تایید یا رد می کنید.
پژوهش MIT نشان می دهد که تاثیر واگویه ها حتی از حرف دیگران برای ما قوی تر است. یعنی در مسیر خودشناسی هیچ صدایی به اندازه ی صدای درون شما نمی تواند شما را بسازد یا بشکند.
پس خودشناسی یعنی:
شنیدن این صدای درونی بدون قضاوت و مهربان بودن با خود و پذیرش همه ی نقاط ضعف و قوت و آرام آرام هدایت کردن آن ها به سمت امید و اعتماد و شجاعت.
گوشه ای آرام پیدا کن
5 دقیقه سکوت کن و به نفس هایت گوش بده.
دفترچه ای بردار و بنویس از این جا به بعد واگویه هایی که با خودت داری واقعی تر و ملموس تر می شوند.
