لاشه ای بر دوش
چمدانی خالی در دست
سی کیلو شعر
عطر چای کوهی
گره های اجباری چند روسری
لاشه ای بر دوشم
فرود گاه امام
بوی مرگ
عمرم
برچسب می شود
پشت پاسپورت ایرانی ام
ناگهان ترین حسرت سرخ
در چشم های سبز مادرم
لاشه ای بر دوش
تنم
آویزان از چمدانهایی
که بادبادک میشوند
سالها بعد
فرود می آیم
در غمگین ترین گیت جهان
لاشه ای بر دوشم
وطنم...
#مینافرهمند 🌿
