سلام سلام
حقیقتش این مدت کم کار بودم به خاطر دغدغه های زیادی که داشتم اونجور که باید نمیرسیدم.
توی این مدت واقعا حسابی در تعجب بودم. چطور آدم وقتی میدونه یک سری رفتارا چقدر برخورنده هستند راحت تصمیم میگیرند که دلی را بیازارند و در مقابل عزیزانی که تصمیم میگیرند سفیر حال خوب یکدیگر شوند.
کدام بهتر است؟ به نظر شما غیر از اینه که وقتی با یک حرکت پسندیده و محبت آمیز علاوه بر اینکه حال خوب هدیه میدهیم قطعا خودمان احساس بهتری هم داریم.
به هرحال در اینجا سعی دارم سه تکنیک که از ما دوست بهتری میسازه رو بهتون معرفی کنم.
1. شنونده خوبی باشید :
قطعا شما نزدیک ترین فرد به دوست صمیم تان هستید و او نیز تمام غصه ها و درد و دلش را پیش شما بازگو می کند . حال وظیفه تان این است که با تمام دقت به درد و دل های او گوش دهید و هرگز او را هنگام صحبت کردن و درد و دل کردن قضاوت نکنید .
اگر می‌خواهید دوستان‌تان به شما اعتماد کنند، نباید طوری برخورد کنید که انگار بی‌عیب هستید. اگر می‌دانید که مرتکب اشتباهی شده‌اید، به جای انکار کردن، مسئولیت آن را پذیرید. اگرچه دوستان‌تان از اشتباه شما خوشحال نمی‌شوند، اما از این که به اندازه‌ی کافی پخته باشید که آن را بپذیرید، خشنود می‌شوند؛ تظاهر نکنید اتفاقی نیفتاده است یا حتی تقصیر را گردن فرد دیگری بیاندازید.
الوعده وفا، «شرط» اول رفاقت این است؛ در دوستی هیچ‌گاه قولی ندهید که نمی‌توانید به آن عمل کنید. اگر بدقولی‌هایتان چندین بار و به‌طور مداوم تکرار شود، دیگر شما دوستی قابل اطمینان نیستید، زیرا نمی‌توانید به تعهد به دوستتان پایبند باشید. عذرخواهی‌کردن را هم فراموش نکنید. اگر به هر دلیلی نتوانستید سرقولتان بمانید، بلافاصله عذرخواهی کنید. همراه عذرخواهی یک هدیه هم برای دوستتان تهیه کنید.
