دو ماه مونده تا من سی سالم تموم بشه و برم برای پر کردن سی و یک سالگی. عادت ها و سرگرمی ها و خیلی چیزای دیگه ام تغییر کرده. مثلا من توی بیست و یک تا بیست و پنج سالگی فقط دنبال کتاب خواندن بودم بعدش رفتم سراغ فیلم و سریال های خارجی و خیلی هم لذت می بردم خیلی؛ بعد کم کم این علاقه کم شد به هر دو؛ هم کتاب هم فیلم و سریال. همینجور که سنم داشت می رفت بالاتر دنبال یک چیزی بودم که آرومم کنه ولی چیزی دیگه نبود؛ نه کتاب نه فیلم نه موسیقی نه دیدن دوست و آشنا و فامیل. سرگرمی ها و علاقه هام کم کم، کمتر شدن و خودم موندم و خودم یا نمی‌دونم خودم موندم و کارای نکرده یا هزار راه نرفته. یک حس عقب موندن از دنیا داشتم که خب سن من داره نزدیک به سی میشه و من نه کاری دارم نه پولی نه حرفه ای؛ فقط بلدم حرف بزنم اونم تازه وسط حرف زدن هام با دیگران وسطش ول می کردم بحثو حالا با هر ترفندی چون به نظرم مفید فایده نبود مثلا دیروز توی مجمعی که کارآموزی می کنم اومدم بگم که فلان پذیرایی در رویداد دیروز اشتباه بود و خواستم توضیح بدم و هی اونا گفتن منظورت چیه و چیو میگی؟ گفتم ولش کنید بابا مهم نیست؛ پیش معاون اجرایی!!
دیگه اینکه جدیدا می‌شینم سریال های ایرانی سینما خانگی رو نگاه می کنم حوصله خارجی ها رو دیگه ندارم همینجور پیش برم توی پنجاه سالگی شصت سالگیم باید با شوق و ذوق یوسف پیامبر و مختار ببینم.
