با هم رفته بودیم کتابفروشی بگردیم، یکی از دوستانم که در زمینه بهزیستی یا well-being (زندگی با کیفیت بهتر) مطالعه و تحقیق می‌کنه این کتاب رو پیشنهاد داد. برنه براون، حدود دو دهه ست که روی موضوع "شرم" فعالیت و تحقیق داره. راجع بهش سخنرانی های زیادی کرده و کتاب مینویسه. مدام این سوال رو میپرسه که انسان‌ها از چه چیزهایی خجالت می‌کشند؟ آیا این شرم کارآمد هست؟ و تاثیر خجالت بر روی جنبه‌های مختلف زندگی آدم‌ها چیه؟
در کتاب موهبت کامل نبودن تمرکز برنه روی اینه که ماها کامل نیستیم. همه ما نقص‌ها و ضعف‌هایی داریم که نمیتونیم ازشون فرار کنیم. بعضی وقتها اینقدر برای عالی و درجه یک بودن فشار به خودمون وارد میکنیم که میشکنیم، اضطراب میگیریم یا در بهترین حالت خودمون رو سانسور میکنیم. اما اگر کامل نبودن بخشی واقعیت وجودی ما باشه چی؟ یعنی اگر بپذیریم که آدم ایده آل و از هر جهت کامل - برخلاف آنچه به ما آموزش داده شده- وجود نداره، آرامش بیشتری نخواهیم داشت؟
بنظر برنه، هیچ آدم شجاعی نیست که آسیب‌پذیری هاش رو نپذیرفته باشه. پذیرش نقصهای آدم برای خودش، عموما راحت نیست. اما اگر خودش رو اونطوری که هست بپذیره و باهاش خوشحال باشه، کیفیت زندگی چندین برابر میشه.
اشکالی نداره اگر خودمون رو درک کنیم، از خودمون انتظارات بیش از حد و کمال گرایانه نداشته باشیم و حقیقتا مثل یه دوست مهربون به خودمون دلداری بدیم، به خودمون حق بدیم. خیلی وقتها ما با بقیه بسیار مهربون و نسبت به خودمون به شدت سختگیر و خشنیم.
این کتاب یه نقشه راهه برای بیشتر دوست داشتن خودمون و پذیرش بیشتر خودمون همونطوری که هستیم.
پ.ن.
خوندن کتاب خودیاری سخته. یک حرف به زبونهای مختلف و با مثال‌های گوناگون بارها و بارها تکرار میشه. بنظرم کافیه اگر با ایده کتاب موافقید و قانع شدید کاری که میگه انجام بدید درسته، ایده اصلی کتاب رو بردارید و به ادامه زندگیتون بپردازید :)
اینطوری هم حوصله تون سر نمیره و هم از نظر نویسنده استفاده کردید.
