ازونجایی که من عاشق ورزش کردن هستم و این کرونا بلایی هست که حالا حالا ها دست از سر ما برنمی‌داره و خب از طرفی رفتن به باشگاه خالی از خطر نیست؛ تصمیم گرفتم به صورت مستقل دوباره ورزش کردنم رو شروع کنم. این بار ایدش رو بیدود تو سرم انداخت. جدیدا توی مسیر خونه تا محل کارم، تو پارک وی، یه سری دوچرخه نارنجی رنگ دیدم و گفتم ایول بیدود این منطقه هم اضافه کرد. پس می‌تونم هر روز یه قسمتی از مسیر رفت یا برگشتم رو ازشون استفاده کنم و به نوعی هم ورزش بیشتری از پیاده روی روزانم کرده باشم و هم مسیر روزانه‌ام رو تند تر طی کنم.
بگذریم... بعد از کلی تحقیق و نظرسنجی از کسایی که استفاده کرده بودن ثبت نام کردم و بعد از تقریبا یک ساعت احراز هویتم تایید شد. تصمیم گرفتم امروز امتحانی برم یه دور بزنم و آشنا بشم تا مثلا برای فردا زیاد به مشکلی بر نخورم و به موقع برسم سر کار:)
خب من خیلی شیک کارامو کردم و راه افتادم سمت یکی از پارکینگ های بیدود که روی نقشه اپلیکیشن علامت خورده بود: "زیر پل سیدخندان". رسیدم به پارکینگ و حتی یک دوچرخه وجود نداشت... خیلی تعجب کردم و به دنبال دومین پارکینگ نزدیک گشتم و دیدم که بالای پارک اندیشه روی نقشه علامت P خورده بود. راه افتادم و وقتی رسیدم دیدم اونجا هم هیچ دوچرخه ای نیست :)
خلاصه یکم بیشتر که دقت کردم دیدم روی نقشه یه سری علامت دیگه هم وجود داره به جز علامت P که نماد پارکینگ هست. بله اون علامت آیکون دوچرخه بود و دوچرخه های کنار خیابون که برای پلتفرم بیدود بودند رو نشون می‌داد. یکم که گشتم دیدم نزدیک ترین دوچرخه به من توی سهروردی هست. راه افتادم و پیاده رفتم سمتش و خدا خدا می‌کردم که یکی زودتر از من اونو گیر نیاره و سوار نشه.
بالاخره بعد 10 دقیقه پیاده روی رسیدم به دوچرخه. کنار خیابون پارک شده بود. کد رو اسکن کردم و قفلش رو باز کردم و سعی کردم بیارمش تو پیاده رو. خواستم سوارش بشم که متوجه شدم زین دوچرخه خیلی بالا هست... احتمالا یه فرد قد بلند تر از من قبل‌تر سوارش شده بود. چالش دوم این بود که نمی‌تونستم زین دوچرخه رو تنظیم کنم. زنگ زدم پشتیبانی و راهنمایی کرد اما زورم نرسید به این که چفت تنظیم زین رو باز کنم. فکر کنم بیشتر باید روی بازو هام کار کنم... توی این مرحله هم از یه آقایی کمک خواستم که بیاد و این چفت رو باز کنه برام و بعد موفق شدم که تنظیم کنم زین رو. نمیدونم این چالش برای بقیه هم پیش اومده تاحالا یا نه ولی اگه زورتون کمه پیشنهاد می‌کنم یا کمک بگیرید یا یه ابزار کوچیک همراهتون باشه که بتونید ازش کمک بگیرید.
یکی از قشنگ ترین تجربه هام که همیشه از بچگیم به یاد میارم اینه که تابستونا هر روز ساعت 4-5 از خونه میزدم بیرون و تا ساعت 8 اینطورا تو محله دوچرخه سواری می‌کردم. مسیرا شاید تکراری میشد ولی خسته نمیشدم و به بازی کردن ادامه می‌دادم.
امروز که دوچرخه سواری کردم همون حس و حال رو تجربه کردم. برام واقعا لذت بخش بود. مسیرم تقریبا سر بالایی بود و باید بیشتر رکاب میزدم ولی همین حس خوب رو دوست داشتم.
یه حس قشنگ دیگه که از ورزش کردن خیلی دوست دارم داغی بدن و سر هست که بعد از این که خیلی ورزش کردی و به بدنت فشار اوردی این حس به وجود میاد. این داغی رو خیلی وقت بود تجربه نکرده بودم و یه جورایی برای من معتاد کنندست حس بعد از ورزش.
اینم از نتیجه دوچرخه سواری امروز که خیلی راضی بودم از انرژی‌ای که گرفتم:
پی‌نوشت 1: دوچرخه ای که استفاده کردم خیلی روان بود و تو سر بالایی کم نیورد.
پی‌نوشت 2: به نظرم اگه بشه دوچرخه سواری و طی کردن مسیر های روزانه با دوچرخه رو یه جورایی به سبک زندگیمون اضافه کنیم باحال میشه.
اگه تجربه ای توی این زمینه دارید خوشحال میشم کامنت کنید.
اگه هم سوالی درباره بیدود دارید تا اونجا که بدونم و بتونم حتما جواب میدم :)
راستی از کسایی که قبلا استفاده کردند یه سوال دارم... با توجه به چالش اولم میشه دوچرخه خاصی رو روی نقشه رزرو کرد؟
