سلام.
روزایی توی زندگی هر آدمی وجود داره که حس می کنه تمام غم های عالم روی دلش سنگینی می کنه؛ دستشو روی قفسه سینه ش می ذاره و آه عمیقی می کشه؛ پنجره اتاق رو باز می کنه و سعی می کنه نفس بکشه تا آروم بشه قلبش؛ حس می کنه دنیا به آخر رسیده و دیگه زنده موندنش فایده ای نداره.
آخ که چقدر سخت می گذره ثانیه ها توی این لحظات!
ولی همین حالا وقتی داریم به اون لحظه ها فکر می کنیم، می بینیم سختی هاش گذشته و زنده ایم هنوز.
«هرگز نمی دانید چقدر قوی هستید،
تا هنگامی که قوی بودن، تنها گزینه شما باشد.»
همین چند دقیقه پیش که ناخودآگاه یا شایدم بهتره بگم با دست به دست دادن پدیده ها، وقتی این جمله رو خوندم رفتم توی فکر. همه احساسات غم و شادی ای که داشتم جلوی چشمم رژه رفتن. حس سنگینیِ روی قلبم رو به یاد آوردم و نفس عمیقی کشیدم و شکست ها و رنج هایی رو به یاد آوردم که ازشون عبور کردم.
روزایی که فکر می کردم دیگه زنده نمی مونم و تمام وجودم درد بود و رنج.
ولی الان می بینم این من هستم که از همون سختی ها عبور کردم و شادی های خودمو دارم و هنوز امیدوار ادامه می دم به زندگی.
این منم. فاطمه ای قوی تر از قبل که دردهاش رو در گوشه ذهن و دلش گذاشته و باهاشون مدارا کرده و باز هم سرحال و شاد زندگی می کنه و عاشقانه به دنیا نگاه می کنه و کاراشو انجام می ده و به خودش حق می ده که گاهی هم انرژی کمتری داشته باشه یا یه کم بیشتر بخوابه تا برگرده به بهترین حال.
حقیقت اینه که من خیلی قوی تر از اون چیزی بودم که فکر می کردم و طاقتم خیلی بیشتر از حدی بود که برای خودم فرض می کردم.
این خستگی و ناامیدی ها یه حرکت سینوسی داره گاها و ما باید برای روزایی که انرژی کمتری در خودمون می بینیم، دنبال دوست و همراه خوبی کنارمون باشیم تا همدلی کنه و دلمونو گرم کنه. یکی که بوی آسمون رو به یادمون بیاره و قلبمونو امیدوار کنه. یکی که حلقه اتصال ما و خداجون باشه.
حالا یا همسر الهی و همراه یا رفیق همدل یا شهیدی که باهاش دوستیم یا درد و دل کردن با یکی از معصومین یا مناجات و ارتباط قلبی با خداجون.
همونطور که توی سوره عصر اومده، ما برای اینکه دچار خسران نشیم، نیاز داریم به تواصی به حق و تواصی به صبر. شاید دلیلش اینه که آخرالزمان اونقدر حملات شیطان زیاده که لازمه به همدیگه امید بدیم و یاد همدیگه بیاریم که بازم صبر کن درست می شه اوضاع. بازم صبر کن که داره تلاش های اونهمه پیامبر و رسول الهی به نتیجه می رسه. صبور باش و به تلاشت ادامه بده حتی اگه یه قدم کوچیک باشه. حتی اگه خوندن یه جمله زیبا یا لبخندزدن به اطرافیانت باشه. فقط حرکتت رو متوقف نکن. ناامید نشو.
