گاهی اوقات انقدر درگیر روزمره و دویدن برای رسیدن روز به شب می‌شیم که یادمون میره در این دنیای شلوغ، هنوز هم کلی دلخوشی های هرچند کوچک اما قشنگ برای لبخند وجود داره، لبخندی که یا ما رو یاد خاطره ای از گذشته هامون بندازه و یا لبخندی که انگیزه ای باشه برای اینکه بدونیم زندگی در جریان هست و امید هست، فقط کافیه بیشتر احساس کنیم، بیشتر بخواهیم که ببینیم، بیشتر تلاش کنیم
?مثلا پیچیدن عطر #نرگس توی خونه
?بوی #نان تازه
?دست تکان دادن به بچه ماشین کناری
?جای نشستن مون رو در وسایل نقلیه عمومی بدیم به بزرگترا و خوشحال بشن
?شروع کتاب موردعلاقه ای که هیچوقت نخوای تمام بشه
?یادگرفتن یک هنر و یا مهارت جدید
?صدای خنده های درآمیخته در موزیک آرام کافه ها و دورهمی های دوستانه
و...
بیشترش دست خودمونه و به انتخاب ما بستگی داره که چقدر زندگی بیشتر رضایت بخش‌تری با اتفاق های خیلی ساده و کوچک فراهم کنیم چون نه ناجی ای هست برای زدودن روزمره های تکراری و کسالت آور.... و نه مقصری...جز خودمون
