همیشه برام این موضوع اهمیت داشته که چقدر خوب میشد افراد تیپ شخصیت اطرافیانشون رو میشناختن و براش احترام قائل میشدن.
قبلن تو پست درون گرایی یا برون گرایی، مساله این است! به این موضوع مهم اشاره کردم و گفتم که چقد این موضوع یعنی شناخت درونگرایی یا برونگرایی خودمون چقدر میتونه ما رو تو زندگی و انتخاب هامون در تمامی زمینه ها کمک کنه و همچنین شناخت درونگرا یا برونگرا بودن افرادی که به هر ترتیبی تو زندگی باشون سروکار داریم، از خانواده و دوست گرفته تا افراد در محیط کار، چقدر میتونه به آرامش زندگیمون کمک کننده باشه.
امروز به یه مطلب جالب تو یکی از پیج های مرتبط با روانشناسی در اینستاگرام برخوردم که خیلی برای خودم که یه درونگرای اصیل هستم (?قبلن گفته بودم که خیلییی درونگراییم بالاس) جالب بود و دقیقا همون چیزی بود که منو توصیف می کرد.
موضوع این بود:
وقتی یه درونگرا خوشحال میشه که:
به جای زنگ زدن بهش پیام بدیم (واقعا راست میگه چون من همیشه پیام متنی یا پیامکی رو به تماس تلفنی ترجیح میدم و همیشه سر همین موضوع هم بم خرده میگرفتن که تو چرا زنگ نمیزنی یا چرا جواب تلفنت رو نمیدی?هیچوقت منظور بدی نداشتم در واقع و این خاصیت شخصیت منه)
بهش احترام بذارید و به جشن ها و مهمانی ها دعوتش کنید با اینکه می دونید علاقه ای به شرکت در مراسمات شلوغ نداره (همیشه از مهمونی رفتن و جشن های چند نفره طفره میرفتم چون واقعا لذتی که برای یه برونگرا داره برای من درونگرا نداره؛ البته نه اینکه نخوام اصلن برم مهمونی ولی اینکه زیاد باشه و یا طولانی باشه اصلن خوشم نمیومد و همین هم باعث سوء تفاهم میشد در بقیه)
همونطوری که هست دوستش داشته باشید و سعی نکنید تغییرش دهید به بهانه های مختلف. (این موضوع خیلی خیلی مهمه مخصوصا تو روابط زناشویی. قطعا روان شناسها بهتر بتونن بگن ولی میتونم بگم یکی از دلایل اصلی دعواهای زن و شوهری سر همین موضوعه! طرف خودش درونگراس ولی زنش یه برونگرای شدید و تصور کنید تو مهمونی های اول ازدواج چه بحث هایی سر این موضوع میشه که چرا تو اینقد جلوی بقیه سبک هستی و اینقد حرافی و...)
بهش نگید "چرا اینقد ساکتی؟!"چون این جمله مثه جمله "چرا اینقد حرف میزنی؟!" بی ادبانس. (همیشه تو دوران مدرسه و دانشگاه و محل کار این جمله رو شنیدم، که چرا اینقد کم حرفی؟!? خب من شخصیتم این مدلیه که کلن آدم کم حرفیم؛ در عوضش شنونده ی خیلی خوبی هستم. درونگراها برعکس برونگراها شنونده ی بسیار خوبی هستن؛ واس همین هم بهترین افراد برای این هستن که باشون درد و دل کنید و یا سنگ صبورتون باشن. معمولا درونگراها مشاوره های خوبی میشن چون میتونن به خوبی حرفهای طرف مقابل رو بشنوند و بهترین تحلیل و کمک رو ارائه بدن.)
آنها را به بیرون رفتن های دونفره دعوت کنید. (من همیشه تو دوران مدرسه، دانشگاه، سربازی، محل کار یه یار جفت با خودم داشتم! یعنی یکی که همیشه باش باشم و بیشتر با اون وقتم رو بگذورنم. یعنی معمولا اینجور نبوده که یه گروه سه یا چن نفره دوست صمیمی داشته باشم! معولا هم دوس داشتم نهایتن با یک نفر برم بیرون، حالا هرجا (پارک، کافه، سینما، سفر و...)، همیشه دوتایی?❤️?? البته بد برداشت نشه ها! منظورم کاملا مشخص و واضحه?.
حرف های عمیق باش بزنید یا در مورد فیلم و کتاب های مورد علاقش باهاش صحبت کنید. (فکر میکنم این مورد هم از ویژگی های مشترک همه درونگراها باشه که دوس داشته باشن در مورد فیلم و کتاب های مورد علاقشون یا مبحث هایی که دنبال میکنند، صحبت بشه و خود من هم بسیار علاقه مند این قضیه هستم??.)
به حریم شخصی که داره احترام بذارید و هیچ وقت وسایل و نظم اتاقش رو جابجا نکنید. (من که بشخصه خیلی روی این موضوع حساسم و نمیدونم این ویژگی رو همه درونگراها دارن یا نه ولی من از بچگی به وسایلم و حتی نحوه چیدمانشون هم حساس بودم و الان هم هستم?.)
بذارید زمانی رو تنها باشه و وقتش رو برای خودش صرف کنه چون اونها از تنهایی انرژی می گیرند. (این موضوع هم بسیار مهمه و یه واقعیته که درونگراها از تنها بودن و خلوت کردن با خودشون لذت میبرن و میتونن در تنهایی تجدید قوا کنن؛ درست برعکس یه برونگرا که باید بره تو یه جمع و از شلوغی جمع انرژیش رو بگیره)
?(برگرفته از پیج محمد وظیفه شناس-دانشجوی روان شناسی)
شما هم نظرتون رو بگید در مورد این قضیه.آیا با این حرفها درمورد درونگراها موافقین؟؟؟
